...::: ခြေ​လေး​ချောင်း​တော်လှန်​ရေး​ :::...

တိရစ္ဆာန် အစည်း​​အ​​ဝေး​​ကြီး​​ ပြီး​​၍ သုံး​​ရက်အကြာတွင် ဗိုလ်ကြီး​​မှာ
​​ဝေဒနာခံစား​​ရခြင်း​​မရှိဘဲ အိပ်​​ပျော်​​နေရင်း​​ အနိစ္စ​​ရောက်သည်။ သူ၏
ကြွင်း​​ကျန်ရစ်​​သော ရုပ်အ​​လောင်း​​ကို ​​ဖျောက်ဆိပ်ပင်ကြီး​​​အောက်တွင်
မြှုပ်လိုက်ကြသည်။

ဗိုလ်ကြီး​​ကွယ်လွန်ပြီး​​ သုံး​​လ​​လောက်ကြာ​​သောအခါ တိရစ္ဆာန်များ​​အနက်
အကင်း​​ပါး​​​သော အစုက တ​​နေ့​​တခြား​​ ဗိုလ်ကြီး​​၏တရား​​ကို
သ​​ဘော​​ပေါက်လာကြပြီး​​လျှင် ဘဝသစ်သို့​​ ​​ရှေ့​​ရှု​​သော စိတ်ထား​​သစ်များ​​ဖြင့်​​
စိတ်အား​​တက်ကြွလျက်ရှိကြသည်။ ဗိုလ်ကြီး​​၏ ​​တော်လှန်​​ရေး​​တရား​​ကိုလည်း​​
တ​​ကောင်မှတ​​ကောင် တိုး​​တိုး​​တိတ်တိတ် ဝါဒဖြန့်​​လျက်ရှိသည်။ ယခင်က
​​မြှော်လင့်​​ချက် လုံး​​လုံး​​မရှိခဲ့​​​သော တိရစ္ဆာန်တို့​​မှာ ဗိုလ်ကြီး​​၏တရား​​ကို
နာရသည့်​​အချိန်ကစ၍ ​​မြှော်လင့်​​ချက်ရကြသဖြင့်​​ ​​ပျော်ရွှင်လျက်ရှိကြသည်။
အ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​​တော်လှန်​​ရေး​​ကြီး​​မှာ ဘယ်​​နေ့​​ ဘယ်ရက် ဘယ်နှစ်
ဘယ်လတွင် ထ​​မြောက်​​အောင်မြင်မည်ဟု ဒိဋ္ဌ မ​​ပြောနိုင်​​သော်လည်း​​ အ​​ရှေ့​​က
​​နေဝန်း​​ထွက်သကဲ့​​သို့​​ တ​​နေ့​​တွင် ​​အောင်မြင်ရမည်မှာ ​သေချာသည်ဟု
အား​​လုံး​​​သော တိရစ္ဆာန်တို့​​ ယုံကြည်ကြသည်။ ယုံကြည်ခြင်း​​သည်
အလုပ်လုပ်​​စေခြင်း​​ အ​​ကြောင်း​​ဖြစ်သည့်​​အတိုင်း​​ အား​​လုံး​​​သော တိရစ္ဆာန်တို့​​မှာ
စား​​လည်း​​​တော်လှန်​​ရေး​​ သွား​​လည်း​​​တော်လှန်​​ရေး​​ ​​တော်လှန်​​ရေး​​
တအာရုံတည်း​​ကိုသာ ​​ရှေး​​ရှု၍လုပ်ကိုင် ​နေထိုင်ကြသည်။ ​​တော်လှန်​​ရေး​​သည်
သူတို့​​ တသက်တွင် ဖြစ်​​မြောက်နိုင်လိမ့်​​မည်ဟု ​​မြှော်လင့်​​နိုင်ရန်
အ​​ကြောင်း​​မရှိ​​သော်လည်း​​ မိမိတို့​​ သား​​​မြေး​​လက်ထက်ကျ​​သောအခါ အမှန်ပင်
ဖြစ်​​မြောက်လိမ့်​​မည်ဟု ယုံကြည်သဖြင့်​​ စိတ်ပျက်ခြင်း​​ မရှိကြ။
​​တော်လှန်​​ရေး​​သည် ​​ရေတွင်း​​တူး​​ယင်း​​ ​​ရေကြည်​​သောက်ဖို့​​မဟုတ်
​​နောင်လာ​​နောက်သား​​တို့​​၏ အကျိုး​​သက်သက်သာ ဖြစ်သည်။
​​နောင်လာ​​နောက်သား​​တို့​​ ​​ကောင်း​​စား​​ဖို့​​အတွက်ဆိုလျှင် ငါတို့​​သည် အသက်ကိုပင်
စွန့်​​ကြရမည် ဟုလည်း​​ တိရစ္ဆာန်တို့​​ အချင်း​​ချင်း​​ ​​ပြောလျက်ရှိကြသည်။
ဝက်တို့​​မှာ အခြား​​​သော တိရစ္ဆာန်တို့​​ထက် အသိဉာဏ်နှင့်​​ ပြည့်​​စုံကြသဖြင့်​​
ဝါဒဖြန့်​​​ရေး​​ စည်း​​ရုံး​​​ရေး​​ တာဝန်များ​​ကို သူတို့​​ကပင် ​​ခေါင်း​​​ဆောင်၍
လုပ်ကြရသည်။ ​​ဈေး​​​ကောင်း​​​ကောင်း​​နှင့်​​ ​​ရောင်း​​စား​​နိုင်ရန် ဦး​​သာ​​ခေါင်
အထူး​​ဂရုစိုက်၍ ​​မွေး​​ထား​​​သော ဝက်​​ပေါက်က​​လေး​​နှစ်​​ကောင်မှာ ထူး​​၍ အာစ
လျှာစ သွက်သဖြင့်​​ ဝက်ထဲတွင် အထူး​​ထင်ရှား​​သူများ​​ဖြစ်သည်။ သူတို့​​၏
အမည်မှာ ဗန္ဓုလနှင့်​​ ​​ဘော်ဖြူ ဖြစ်သည်။ ဗန္ဓုလသည် အမြဲဣ​​န္ဒြေကြီး​​နှင့်​​
​​နေသည်။ စကား​​​ပြောသိပ်မ​​ကောင်း​​​သော်လည်း​​ သူလုပ်ချင်တာကို
မဖြစ်ဖြစ်​​အောင် လုပ်တတ်​​သော စိတ်ရှိသည်။ ​​ဘော်ဖြူမှာ ဗန္ဓုလထက်
အာဝဇ္ဇန်း​​​ကောင်း​​၍ ထိုး​​ထွင်း​​ဉာဏ်လည်း​​ ရှိသည်။ သို့​​ရာတွင် ဗန္ဓုလ​​လောက်
အလုပ်​​သေသပ်ခြင်း​​၊​ နက်နဲစွာ စဉ်း​​စား​​တတ်ခြင်း​​မရှိ။ အခြား​​ ဝက်ထီး​​များ​​အနက်
သံ​​ကြောင်မှာ အထင်ရှား​​ဆုံး​​ဖြစ်သည်။ သံ​​ကြောင်မှာ ပုပုတုတ်တုတ်
မျက်စိ​​မှေး​​​မှေး​​ဖြစ်သည်။ သွက်သွက်လက်လက် ရှိသည်။ သူ့​​နာမည်အတိုင်း​​
အသံက ​​ကြောင်​​တောင်​​တောင် ဖြစ်သည်။ သံ​​ကြောင်သည် စကား​​​ပြော
အင်မတန်​​ကောင်း​​၍ အဖြူကို အမဲဖြစ်​​အောင် ပသကမ​​ပြောနိုင်သည်။
စကား​​​ပြော​​သောအခါတွင် ငြိမ်ငြိမ်ရပ်၍ မ​​ပြောဘဲ ဟိုဖက်​​ရွှေ့​​လိုက်
သည်ဖက်​​ရွှေ့​​လိုက် လုပ်တတ်သည်။ တခါတရံ သူ​​ပြော​​သောစကား​​ကို
​​လေး​​နက်​​စေရန် အမြီး​​ကို ​​ထောင်၍ ဝင့်​​တတ်သည်။ သံ​​ကြောင် အမြီး​​ဝင့်​​၍
​​ပြောလိုက်လျှင် ပွဲအင်မတန်ကျသည်။ ဗန္ဓုလ ​​ဘော်ဖြူနှင့်​​
သံ​​ကြောင်သုံး​​​ကောင်သား​​တို့​​သည် ဗိုလ်ကြီး​​​ဟောခဲ့​​​သော အမြိုက်တရား​​တို့​​ကို
စံနစ်တကျ စီစဉ် သုံး​​သပ်ကြပြီး​​လျှင် ပိဋကတ်ဖွဲ့​​၍ ''တိရစ္ဆာန်ဝါဒ'' ဟူ​​သော
ဘွဲ့​​ကို​​ပေး​​ကြသည်။ အဆိုပါ ဝက်သုခမိန် သုံး​​ဦး​​တို့​​သည် ညတိုင်း​​လိုပင်
ဦး​​သာ​​ခေါင် အိပ်​​ပျော်ချိန်၌ အခြား​​​သောတိရစ္ဆာန်များ​​အား​​
တိရစ္ဆာန်ဝါဒအ​​ခြေခံသ​​ဘောတရား​​များ​​ကို လျှို့​​ဝှက်စွာ သင်တန်း​​​ပေး​​ကြသည်။
တိရစ္ဆာန်တို့​​အား​​ တိရစ္ဆာန်ဝါဒသင်တန်း​​​ပေး​​ရသည်မှာ လွယ်​​သော
အလုပ်မဟုတ်​​ချေ။ အချို့​​တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ နား​​လည်မှုလုံး​​လုံး​​ မရှိ။
အချို့​​တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ အမှုမဲ့​​ အမှတ်မဲ့​​သာ ​​နေကြသည်။ အချို့​​တိရစ္ဆာန်များ​​က
​​တော်လှန်​​ရေး​​လုပ်တာက​​တော့​​ ​​ကောင်း​​ပါရဲ့​​။ ဒို့​​သခင်ဦး​​သာ​​ခေါင်အ​​ပေါ်
ဒို့​​သစ္စာ​​ဖေါက်ရာ ကျ​​နေမှာ​​ပေါ့​​ဟု ​​ပြောဆိုကြသည်။ အများ​​အား​​ဖြင့်​​
တိရစ္ဆာန်တို့​​က ဦး​​သာ​​ခေါင်အား​​ သခင်ဟု ​​ခေါ်ကြတုန်း​​ ရှိ​​သေး​​သည်။
အချို့​​ကလည်း​​ ဒို့​​ကို ဦး​​သာ​​ခေါင်က ​​ကျွေး​​ထား​​တာ၊​ သူ့​​ကို
​​တော်လှန်လိုက်မယ်ဆိုယင် ဒို့​​ငတ်သွား​​မှာ​​ပေါ့​​ဟု ​​ပြောကြသည်။ အချို့​​ကလည်း​​
ဒို့​​​သေပြီး​​မှ ဖြစ်မဲ့​​ကိစ္စကို ဂရုစိုက်လုပ်​​နေဖို့​​မလိုပါဘူး​​ကွာဟု​​ပြော၍ အချို့​​ကလည်း​​
တ​​နေ့​​ကျယင် အလိုလိုဖြစ်ရမဲ့​​ ကိစ္စကြီး​​ကို အခုဒို့​​ကြိုး​​စား​​ကြိုး​​စား​​
မကြိုး​​စား​​မကြိုး​​စား​​ ဘာထူး​​ဦး​​မှာလဲဟု ဆိုကြသည်။ ဤနည်း​​ဖြင့်​​
ဝက်သုခမိန်တို့​​မှာ တိရစ္ဆာန်ဝါဒကို ​​ဟော​​ပြောရာတွင် အစကနဦး​​၌
အခက်အခဲနှင့်​​ များ​​စွာ​​တွေ့​​ကြရသည်။ အား​​လုံး​​​သောတိရစ္ဆာန်များ​​က
​​မေး​​ကြမြန်း​​ကြသည်။ အား​​လုံး​​​သောတိရစ္ဆာန်များ​​က ​​မေး​​ကြမြန်း​​ကြသည့်​​
​​မေး​​ခွန်း​​များ​​ထဲ၌ မြင်း​​မက​​လေး​​ မယ်သီ​​မေး​​​သော ​​မေး​​ခွန်း​​မှာ
အ​​ဖြေရအခက်ဆုံး​​ဖြစ်သည်။ မယ်သီက ''​​နေပါအုံး​​ နင်တို့​​​ပြောတာက​​တော့​​
ဟုတ်ပါပြီ။ နင်တို့​​​တော်လှန်​​ရေး​​​အောင်တဲ့​​အခါကျ​​တော့​​ ထန်း​​လျက်
စား​​ရပါအုံး​​မလား​​'' ဟု ​​မေး​​သည်။

ထိုအခါ ​​ဘော်ဖြူက ''​​အေး​​ အခု မယ်သီ ​​မေး​​တာဟာ မှန်တယ်။
​​တော်လှန်​​ရေး​​​အောင်တဲ့​​အခါမှာ ဒို့​​ဟာဒို့​​​တော့​​ ထန်း​​လျက် လုပ်တတ်မှာ
မဟုတ်ဘူး​​။ ဒါ​​ပေမဲ့​​ ​​တော်လှန်​​ရေး​​​အောင်တဲ့​​ အခါကျ​​တော့​​ ထန်း​​လျက်စား​​ဖို့​​လဲ
လို​​တော့​​မှာ မဟုတ်ဘူး​​။ ​​ပြောင်း​​ရိုး​​​တွေ နှမ်း​​ဖတ်​​တွေ စပါး​​​တွေ ​​ပြောင်း​​ဖူး​​​စေ့​​​တွေ
စား​​မကုန်​​လောက်​​အောင် လှိုင်​​နေမှာ​​ပေါ့​​'' ဟု ​ဖြေသည်။ သည်​​တော့​​
တခါမယ်သီက ''အဲဒါ​​တော့​​ ထား​​လိုက်ပါ​​တော့​​။ နင်တို့​​
​​တော်လှန်​​ရေး​​​အောင်ပြီး​​​တော့​​ ငါ့​​လည်ပင်း​​မှာ အခုလိုဘဲ ​​ကြေး​​ခ​​လောက်က​​လေး​​
ဆက်ပြီး​​ ဆွဲရပါအုံး​​မလား​​'' ဟု ​​စောဒက တက်ပြီး​​လျှင် ​​ကြေး​​ခ​​လောက်သံကို
နား​​​သောတ ခံရ​​စေခြင်း​​ အကျိုး​​ငှာ လည်ပင်း​​ကို ဆပ်ကာဆပ်ကာလှုပ်၍
ပြသည်။ သည်​​တော့​​ ​​ဘော်ဖြူက '' ​​အော် မယ်သီနှယ့်​​ တယ်လဲခက်တာကိုး​​ဟ။
နင်က တယ် ကျွန်စိတ်အား​​ကြီး​​တာကိုး​​။ နင်အခု အင်မတန်သ​​ဘောကျ​​နေတဲ့​​
ခ​​လောက်ဟာ အ​​ကောင်း​​မဟုတ်ဘူး​​ဟ။ နင်ဟာ ကျွန်ဘဝ​​ရောက်​​နေတယ်ဆိုတဲ့​​
တံဆိပ်ဟ။ ​​လောကမှာ လွတ်လပ်ခြင်း​​ဟာ ​​ကြေး​​ခ​​လောက်ထက် အဖိုး​​တန်တယ်
ဆိုတာ နင်အခု​​တောင်မှ မသိ​​သေး​​ဘဲကိုး​​'' ဟု ​​ပြောသည်။

ထိုအခါ မယ်သီက ''တာ​​တော့​​လဲ ဟုတ်တာ​​ပေါ့​​ဟ'' ဟု ​​ပြော၍
ဆိတ်ဆိတ်​​နေသည်။ သို့​​​သော် မယ်သီမှာ တကယ်သ​​ဘော​​ပေါက်ဟန်မတူ။

​​တောကျီး​​ကန်း​​င​​အောမှာ အဖျက်သမား​​ဖြစ်သည်။ ဝက်များ​​​ဟော​​သော
တရား​​ကို သူကချည်း​​ လိုက်၍ ဖျက်သည်။ ဝက်တို့​​မှာ င​​အော၏
​​ဖေါက်ပြန်​​ရေး​​တရား​​များ​​ကို မ​​ဖြေနိုင်​​လောက်​​အောင်ရှိသည်။ င​​အောမှာ
အ​​မွေး​​အ​​တောင်မစုံခင်က ဦး​​သာ​​ခေါင် လက်သပ်​​မွေး​​ထား​​​သော
စပိုင်သူလျှိုဖြစ်သည်။ မဟုတ်ကပ်ဟုတ်ကပ်လည်း​​ ​​ပြောတတ်သည်။
စကား​​​ပြော​​တော့​​ အ​​တော်​​ကောင်း​​သည်။ င​​အောအလိုအား​​ဖြင့်​​ တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ
​​သေသည့်​​အခါတွင် သကာ​​တောင်မည်​​သော တိရစ္ဆာန်နိဗ္ဗန်သို့​​
​​ရောက်ကြလိမ့်​​မည်။ သကာ​​တောင်သည် များ​​စွာမ​​ဝေး​​။ တိမ်​​တွေကို
လွန်​​အောင်တက်သွား​​လျှင် ​​ရောက်နိုင်သည်။ သကာ​​တောင်သို့​​ ​​ရောက်ကြလျှင်
တလတွင် ရက်သုံး​​ဆယ် အား​​လပ်ခွင့်​​ ရကြမည်။ စပါး​​ ပဲ
​​ပြောင်း​​စသည်တို့​​လည်း​​ တဆယ့်​​နှစ်ရာသီ ​​ပေါက်သည်။ နှမ်း​​ဖတ်
ပဲဖတ်များ​​လည်း​​ သစ်ပင် ချံုနွယ်တို့​​တွင် တိရစ္ဆာန်တို့​​ နှုတ်သီး​​မှီ​​လောက်​​အောင်
တိုး​​လိုး​​တွဲ​​လောင်း​​သီး​​လျက်ရှိသည်။ မဟုတ်ကပ်ဟုတ်ကပ် ​​ပြောတတ်ခြင်း​​
တို့​​မီး​​လျှို့​​မီး​​လုပ်တတ်ခြင်း​​ ဘာမှအလုပ်မလုပ်ခြင်း​​စသည်တို့​​​ကြောင့်​​ င​​အောကို
အများ​​အား​​ဖြင့်​​ တိရစ္ဆာန်တို့​​က မုန်း​​ကြသည်။ သို့​​ရာတွင်
င​​အော​​ပြောသည့်​​အတိုင်း​​ သကာ​​တောင်ရှိသည်ဟု ယုံ​​သော တိရစ္ဆာန်များ​​လည်း​​
ရှိသည်။ ဤနည်း​​ဖြင့်​​ ဝက်တို့​​မှာ င​​အော၏ အဖျက်ဝါဒကို အ​​တော်
ပင်ပင်ပန်း​​ပန်း​​ ကြိုး​​စား​​၍ တိုက်ဖျက်ကြရသည်။ င​​အော၏ဝါဒကို ယုံ​​နေ​​သော
တိရစ္ဆာန်တို့​​အား​​ ဝက်တို့​​က ''ရဲ​​ဘော်တို့​​ ​​နောင်တမလွန်ဘဝ ရှိသည်ဆိုခြင်း​​မှာ
လူသား​​တို့​​၏ ဝါဒသာ ဖြစ်သည်။ တိရစ္ဆာန်များ​​သည် မိမိ၏ရန်သူဖြစ်​​သော
လူသား​​တို့​​၏ ဝါဒကို မယုံကြည်သင့်​​။ င​​အောသည် တိရစ္ဆာန်ပင်
ဖြစ်​​သော်လည်း​​ လူသား​​တို့​​၏ လက်ပါး​​​စေမျှသာ ဖြစ်သည်။ ထို့​​​ကြောင့်​​
င​​အော​​ပြော​​သော စကား​​ကို တိရစ္ဆာန်စိတ်ရှိ​​သော တိရစ္ဆာန်မှန်သမျှ
ဘယ်တိရစ္ဆာန်မှ မယုံသင့်​​။ င​​အော​​ပြော​​သော သကာ​​တောင်ကို
ဘယ်သူမြင်ဘူး​​သလဲ။ ဘယ်သူ ​​ရောက်ဖူး​​သလဲ။ င​​အောကိုယ်တိုင်​​ကော
​​ရောက်ဖူး​​ရဲ့​​လား​​။ င​​အောကို အလိုမရှိ။ လူသား​​များ​​ရဲ့​​ လက်ပါး​​​စေကို အလိုမရှိ။
အ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ ​​တော်လှန်​​ရေး​​​အောင်ပါ​​စေ ''တကမ္ဘာလုံး​​က တိရစ္ဆာန်​​တွေ
ညီကြ'' ဟု ထပ်တလဲလဲ ​​ဟောရသည်။

ဂျိုကား​​နှင့်​​ ခွါဖြူတို့​​မှာ ဝက်များ​​​ဟော​​သော တိရစ္ဆာန်ဝါဒကို
အထူး​​ယုံကြည်ကြသူများ​​ဖြစ်သည်။ ထိုနွား​​နှစ်​​ကောင်မှာ ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်နှင့်​​
စဉ်း​​စား​​တတ်သူများ​​ မဟုတ်သဖြင့်​​ ဝက်များ​​ကို ဆရာတင်ကြပြီး​​လျှင်
ဝက်များ​​​ပြောသမျှကို တသ​​ဝေမတိမ်း​​ လိုက်နာကြသည်။ သူတို့​​ကမှ တဆင့်​​
တခြား​​တိရစ္ဆာန်များ​​ကို ဝါဒဖြန့်​​ကြသည်။ သူတို့​​နှစ်​​ကောင်သည်
လျှို့​​ဝှက်၍လုပ်​​သော သင်တန်း​​များ​​သို့​​ မပျက်မကွက် တက်ကြသည်။ သင်တန်း​​
အပြီး​​တိုင်း​​ အပြီး​​တိုင်း​​တွင် ဒို့​​တိရစ္ဆာန်သီချင်း​​ကို ဆိုကြ​​သောအခါ၌လည်း​​
အမြဲတမ်း​​ အား​​ဖြင့်​​ သူတို့​​နှစ်​​ကောင်က ​​ခေါင်း​​တည်၍ ဆိုကြသည်။

အ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​​တော်လှန်​​ရေး​​မှာ တွက်ကိန်း​​အရ နှစ်​​ပေါင်း​​များ​​စွာ
ကြာမှ ​​အောင်မြင်ဖို့​​ရှိ​​သော်လည်း​​ တကယ်ဖြစ်​​ပေါ်လာ​​သောအခါ ထင်သ​​လောက်
မကြန့်​​ကြာဘဲ လွယ်လွယ်ကူကူနှင့်​​ပင် ထ​​မြောက်​​အောင်မြင်သွား​​သည်။
ဦး​​သာ​​ခေါင်မှာ ဝိရိယ​​ကောင်း​​သူတစ်​​ယောက်ဖြစ်​​သော်လည်း​​ ကံမ​​ကောင်း​​
အ​​ကြောင်း​​မလှသဖြင့်​​ သူကြံ​​လေသမျှ ဟန်မကျ​​အောင်ချည်း​​ ဖြစ်ခဲ့​​သည်။
လယ်​​ပေါင် ကိစ္စနှင့်​​ ပတ်သက်၍ တရား​​ဖြစ်​​သောအခါ၌လည်း​​ တရား​​ရှံုး​​သဖြင့်​​
​​ရှေ့​​​နေစရိတ် ရုံး​​စရိတ် စသည်တို့​​​ကြောင့်​​ အ​​တော်ပင် ပစ္စည်း​​နွမ်း​​ပါး​​သွား​​သည်။
ပစ္စည်း​​နွမ်း​​ပါး​​သဖြင့်​​ စိတ်ညစ်ညစ်နှင့်​​ နီး​​ရာ ထန်း​​​တောတွင်ဝင်၍
မိုး​​မလင်း​​​အောင် ​​သောက်လျက်ရှိပြန်ရာ သူ့​​အ​​ခြေအ​​နေမှာ ပို၍
ဆိုး​​သွား​​ပြန်သည်။ ​​နေထွက်​​နေဝင် ​​သောက်သည့်​​အလုပ်နှင့်​​သာ
အချိန်ကုန်​​နေသဖြင့်​​ အလုပ်အကိုင်များ​​လည်း​​ လစ်ဟင်း​​သည်ထက် ပို၍
လစ်ဟင်း​​ကုန်သည်။ တ​​နေ့​​လုံး​​ တ​​နေ့​​လုံး​​ ပက်လက်ကုလား​​ထိုင်​​ပေါ်တွင်ထိုင်၍
ဝတ္ထု မဂ္ဂဇင်း​​ စသည်တို့​​ကိုဖတ်လိုက် ထန်း​​ရည်ကို တစ်ခွက်ပြီး​​
တစ်ခွက်​​သောက်လိုက်လုပ်ကာ အလုပ်ခွင်သို့​​လည်း​​မဆင်း​​ မည်သူနှင့်​​မျှလည်း​
စကား​​မ​​ပြောဘဲ ​​နေသည်။ သူ့​​အနား​​မှာ င​​အော တ​​ကောင်သာ အမြဲရှိ​​နေသည်။
င​​အောကိုလည်း​​ ထန်း​​ရည်စိမ်ထား​​​သော အမဲ​​ခြောက်ကို ခဏ ခဏ ​​ကျွေး​​သည်။

အလုပ်ရှင် ကိုယ်တိုင်က ​​ပေါ့​​​လျော့​​​သောအခါ သူ့​​လုပ်သား​​များ​​လည်း​​
တာဝန်မ​​ကြေကြ​​တော့​​။ လယ်ယာများ​​မှာလည်း​​ မြက်ပင် ​​ပေါင်း​​ပင် ဖုံး​​မတတ်
ရှိပြီး​​လျှင် စည်း​​ရိုး​​ပျက်များ​​ကိုလည်း​​ ဂရုမစိုက်အား​​။ အိမ်​​ခေါင်မိုး​​ကိုလည်း​​ ပြန်၍
မမိုး​​ဖြစ်။ ​​နောက်ဆုံး​​တွင်သူ၏ နွား​​ ဆိတ် ဝက်စသည်တို့​​ကိုပင် မှန်မှန်
အစာ​​ကျွေး​​ရ ​​ကောင်း​​မှန်း​​ မသိ​​တော့​​။ ဦး​​သာ​​ခေါင်သည် စပါး​​သိမ်း​​ချိန်
နီး​​၍လာ​​သောတ​​နေ့​​တွင် သူ့​​ သူငယ်ချင်း​​ရွာသို့​​ အလယ်သွား​​ယင်း​​
ထန်း​​ရည်မူး​​​နေသဖြင့်​​ တ​​နေ့​​နှင့်​​တည အိမ်သို့​​ ပြန်မ​​ရောက်။ ​​နောက်တ​​နေ့​​
မွန်း​​တိမ်း​​ သူအိမ်ပြန်​​ရောက်လာ​​သော အခါ သူ့​​တပည့်​​များ​​သည် နွား​​ ဆိတ်
ဝက်စသည်တို့​​ကို အစာ​​ကျွေး​​ဖို့​​ သတိမရဘဲ ​​တောထဲသို့​​ ယုန်လိုက်
ထွက်၍သွား​​ကြသည်။ ဦး​​သာ​​ခေါင်လည်း​​ အိမ်ပြန်​​ရောက်လျှင်​​ရောက်ခြင်း​​
မူး​​မူး​​​မော​​မောနှင့်​​ အိမ့်​​ကိစ္စကို မကြည့်​​ဘဲ အခန်း​​ထဲတွင် ထိုး​​၍အိပ်​​လေသည်။
ည​​နေ သူနိုး​​သည့်​​အချိန်တိုင် တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ အစာလည်း​​ မစား​​ရ။ ​​ရေလည်း​​
မ​​သောက်ကြရ။ တိရစ္ဆာန်တို့​​လည်း​​ အဆာလွန်၍ ကုန်ကြပြီ။ ပထမဆုံး​​
နွား​​များ​​ကစ၍ ခြံထဲမှ ခုန်ထွက်ပြီး​​လျှင် စား​​ကျက်သို့​​ သူတို့​​ဟာ သူတို့​​ သွား​​၍
စား​​ကြသည်။

ထို့​​​နောက် ဦး​​သာ​​ခေါင်နိုး​​လာ၍တပည့်​​များ​​ကို​​ခေါ်ကာ စည်း​​ကမ်း​​ဖျက်ကာ
ခြံခုန်ထွက်​​သော နွား​​တို့​​ကို ဒလကြမ်း​​လိုက်၍ ရိုက်ကြသည်။ အစာငတ်၍
စိတ်ဆိုး​​​နေကြ​​သော တိရစ္ဆာန်တို့​​သည် သူတို့​​အား​​ ထိုကဲ့​​သို့​​ မညှာမတာ
ရိုက်နှက်ခြင်း​​ကို သည်း​​မခံနိုင်ကြ​​တော့​​သဖြင့်​​ အချင်း​​ချင်း​​
ညှိနှိုင်း​​တိုင်ပင်ထား​​ကြဘိသည့်​​အလား​​ ဦး​​သာ​​ခေါင်နှင့်​​ တပည့်​​များ​​ကို
တညီတညွတ်တည်း​​ ဝိုင်း​​၍ ​​ဝှေ့​​သူက​​ဝှေ့​​ ကန်သူကကန် လိုက်သူကလိုက်ပြီး​​
​​တော်လှန်​​ရေး​​စကြသည်။ ဦး​​သာ​​ခေါင်နှင့်​​ တပည့်​​များ​​လည်း​​ သူတို့​​ တသက်လုံး​​
မ​​မြှော်လင့်​​​သော အခြင်း​​အရာနှင့်​​ ​​တွေ့​​​နေရသဖြင့်​​ ဘယ်လိုကြံ၍
ဘယ်လိုလုပ်ရမည် မသိကြ။ တိရစ္ဆာန်များ​​က လူသား​​များ​​ကို ​​တော်လှန်သည်
ဆိုခြင်း​​မှာ ဘယ်ရာဇဝင်မှာမှ မကြား​​စဘူး​​။ ဦး​​သာ​​ခေါင်တို့​​ ​​သွေး​​ပျက်စပြုကြပြီ။
တခဏကြာ​​သောအခါ ဦး​​သာ​​ခေါင်နှင့်​​တပည့်​​များ​​သည် ​​ခြေကုန်သုတ်၍
ကစဉ့်​​ကရဲ ​​ပြေး​​ကြရသည်။ ထိုသို့​​ လူသား​​တို့​​ဖက်က
တပ်လန်​​ပြေး​​မှန်း​​သိ​​သောအခါ တိရစ္ဆာန်တို့​​သည် အား​​တက်လာကြပြီး​​လျှင်
​​ရှေ့​​က ​​ပြေး​​​သော ဦး​​သာ​​ခေါင်တို့​​ ဆရာတပည့်​​ ငါး​​​ယောက်ကို ​​နောက်မှ
​​အောင်သံ​​ပေး​​၍ လိုက်ကြသည်။

ဦး​​သာ​​ခေါင်၏ ဇနီး​​​ဒေါ်အိုစာလည်း​​ ဦး​​သာ​​ခေါင်တို့​​အား​​ တိရစ္ဆာန်​​တွေ
ဝိုင်း​​လိုက်၍ ထွက်​​ပြေး​​ရသည်ကို ပြူတင်း​​​ပေါက်မှ လှမ်း​​၍ မြင်​​သောအခါ
သယ်နိုင်ပိုး​​နိုင်​​သောပစ္စည်း​​များ​​ကို သယ်ပိုး​​၍ ​​နောက်​​ဖေး​​​လှေကား​​မှဆင်း​​ကာ
ထွက်​​ပြေး​​သည်။ င​​အောလည်း​​ ​​ဒေါ်အိုစာ​​နောက်သို့​​ တအအ​​အော်၍
လိုက်သွား​​သည်။

တိရစ္ဆာန်တို့​​သည် ဦး​​သာ​​ခေါင်နှင့်​​ တပည့်​​​လေး​​​ယောက်တို့​​​ပြေး​​၍
ခြံပြင်အ​​တော်​​ဝေး​​​ဝေး​​သို့​​ ​​ရောက်သွား​​​သောအခါ လှည့်​​ပြန်လာကြပြီး​​လျှင်
ခြံတံခါး​​ကို ပိတ်၍ထား​​လိုက်ကြသည်။

ခြံထဲသို့​​ ပြန်​​ရောက်လာ​​သောအခါ မ​​မြှော်လင့်​​ဘဲနှင့်​​
​​တော်လှန်​​ရေး​​​အောင်​​နေသည်ကို ​​တွေ့​​ကြရသဖြင့်​​ တိရစ္ဆာန်တို့​​မှာ ဘယ်လို
စီမံရမှန်း​​မသိကြ။ ​​တော်လှန်​​ရေး​​​အောင်မြင်ပုံမှာ ဆန်း​​လွန်း​​သဖြင့်​​
သူတို့​​ဟာသူတို့​​​တောင် မယုံနိုင်ဘဲရှိကြသည်။ ထို့​​​နောက် အ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​
​​တော်လှန်​​ရေး​​မှာ တကယ်​​အောင်မြင်​​နေပြီကို သတိရသဖြင့်​​ တစုတ​​ဝေး​​ကြီး​​
ခြံထဲတွင် ​​ရှောက်၍ ​​ပြေး​​ကြသည်။ တနည်း​​အား​​ဖြင့်​​ ရန်သူအကြွင်း​​အကျန်များ​​
ရှိ​​နေ​​သေး​​သလား​​ဟု လိုက်၍ ကြည့်​​ဟန်လည်း​​ ဖြစ်သည်။ ခြံစည်း​​ရိုး​​အတွင်း​​၌
အနှံအစပ် မြူး​​တူး​​ခုန်​​ပေါက်၍ ​​ပြေး​​ပြီး​​ကြ​​သောအခါ ဦး​​သာ​​ခေါင်
မတရား​​မင်း​​မူခဲ့​​ခြင်း​​ကို ကျူပင်ခုတ် ကျူငုတ်မျှ မကျန်​​စေရန် သ​​ဘောနှင့်​​
ဦး​​သာ​​ခေါင်၏အိမ်ဘက်သို့​​ တအုပ်ကြီး​​ချီတက်ကြပြီး​​လျှင် ချုတ်ချယ်ခြင်း​​
လက္ခဏာဖြစ်​​သော နဖါး​​ကြိုး​​ ဇက်ကြိုး​​ ထမ်း​​ပိုး​​စသည်တို့​​ကို အကြွင်း​​မဲ့​​
ဖျက်ဆီး​​၍ ပစ်ကြသည်။ ဝက်​​ဝှေး​​သင်း​​​သော ဓါး​​ နွား​​​ဝှေး​​ထု​​သော တင်း​​ပုတ်
နား​​ဖါး​​​ဖေါက်​​သော သစ်ချွန်စသည်တို့​​ကိုလည်း​​ ယူ၍ ​​ရေတွင်း​​ထဲချပစ်ကြသည်။
ထို​​နောက် တိရစ္ဆာန် တို့​​အ​​ပေါ်တွင် ချုတ်ချယ်မှုနှင့်​​ စပ်လျဉ်း​​သမျှ​​သော ကိရိယာ
တန်း​​ဆာပလာမှန်သမျှကို တခုမကျန် မီး​​ပုံ၍ ရှို့​​ကြသည်။ ထို့​​​နောက်
​​ဘော်ဖြူက ချူနှင့်​​ ခ​​လောက်စသည်တို့​​ကိုပါရှာ၍ မီး​​ပုံထဲသို့​​ ထဲ့​​ပြီး​​လျှင်
ချူတို့​​ခ​​လောက်တို့​​ဟာလဲ လူသား​​တို့​​ရဲ့​​ အသုံး​​အ​​ဆောင်အဝတ်အစား​​ တမျိုး​​ဘဲလို့​​
မှတ်ယူရမယ်။ ဒါ​​ကြောင့်​​ ဘယ်တိရစ္ဆာန်မဆို ''ကိုယ်ချည်း​​တုံး​​လုံး​​ ​​နေရမယ်''
ဟု ဩဝါဒ​​ပေး​​​လေသည်။

ဂျိုကား​​ကလည်း​​ သူ့​​လည်ပင်း​​တွင် တ​​ဒေါင်​​ဒေါင်မြည်၍ ​နေ​​သော
သစ်သား​​ခ​​လောက်ကြီး​​ကို ဖြုတ်၍ ခွါနှင့်​​ နင်း​​​ချေပြီး​​လျှင် မီး​​ပုံထဲသို့​​
ထဲ့​​လိုက်သည်။ ဤနည်း​​ဖြင့်​​ တိရစ္ဆာန်တို့​​သည် ဦး​​သာ​​ခေါင်အား​​ သတိရ​​စေမည့်​​
အထိမ်း​​အမှတ် မှန်သမျှကို ​​ပြောင်တလင်း​​ခါ​​အောင် ဖျက်ဆီး​​ ပစ်ကြသည်။
ထို့​​​နောက် ဗန္ဓုလက ဦး​​​ဆောင်ပြီး​​ တိရစ္ဆာန်များ​​အား​ စပါး​​ကျီဖက်သို့​​
​​ခေါ်သွား​​ပြီး​​ အစာကို ခါတိုင်း​​ထက် နှစ်ဆတိုး​​၍ ​​ဝေ​​ပေး​​သည်။ ​​ခွေး​​များ​​ကို
ထမင်း​​ချမ်း​​ခဲနှင့်​​ ထန်း​​လျက်နှစ်လုံး​​စီ ​​ပေး​​သည်။ ထို့​​​နောက်
ဒို့​​တိရစ္ဆာန်သီချင်း​​ကို အဆက်မပြတ် ခုနှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင် သံကုန်ဟစ်၍
ဆိုကြသည်။ ညအိပ်တန်း​​ ဝင်ချိန်ကြ​​သောအခါ ကင်း​​များ​​ခန့်​​ပြီး​​လျှင် သူတို့​​
ခြံနား​​သို့​​ မဲမဲကပ်လာတာမြင်သည်နှင့်​​ တပြိုင်နက် ဒန်တရိတ်ဆို့​​​ဟေ့​​ ရပ်လိုက်
ဟုခိုင်း​​၍ အရပ်ခိုင်း​​ခံရသည်။ မဲမဲက ''ဒို့​​ တရိတ်ဆန်'' ဟု ပြန်မ​​ဖြေခဲ့​​လျှင်
တခါတည်း​​ ​​ပြေး​​၍ သတ်ရမည်ဟု ညွှန်ကြား​​ပြီး​​လျှင် ကင်း​​လှည့်​​မကျ​​သော
တိရစ္ဆာန်အား​​လုံး​​တို့​​ ကိုယ်စီကိုယ်ငှ အိပ်တန်း​​ဝင်လိုက်ကြသည်။
တိရစ္ဆာန်တို့​​အဖို့​​တွင် ထိုညက အိပ်ရခြင်း​​မျိုး​​​လောက် နှစ်ခြိုက်​​သော
အိပ်ရခြင်း​​မရှိ။ ​​နောက်တ​​နေ့​​အရုဏ်တက် အချိန်သို့​​ ​​ရောက်​​သောအခါ
ကင်း​​များ​​ကို ရုပ်သိမ်း​​၍ တိရစ္ဆာန်တို့​​သည် အိပ်ရာမှ ထကြပြီး​​လျှင်
ညက​​အောင်ခဲ့​​​သော ​​တော်လှန်​​ရေး​​ကို သတိရကြသဖြင့်​​ အ​​ပျော်ကြီး​​ ​​ပျော်ကြကာ
စုရုံး​​၍ထွက်လာကြပြီး​​လျှင် ကုန်း​​မြင့်​​က​​လေး​​​ပေါ်သို့​​ တက်ကြသည်။
ကုန်း​​မြင့်​​က​​လေး​​​ပေါ်က​​နေကြည့်​​လျှင် တခြံလုံး​​ကို ​​ကောင်း​​စွာမြင်နိုင်သဖြင့်​​
မိမိတို့​​ပိုင်နက်ကို ကြည့်​​ရခြင်း​​အား​​ဖြင့်​​ တိရစ္ဆာန်တို့​​မှာ အတိုင်း​​မသိ
ဝမ်း​​သာခြင်း​​ဖြစ်ကြသည်။

ဦး​​သာ​​ခေါင်ပိုင်​​သော ယင်း​​မာပင်ကွင်း​​ကို သူတို့​​ပိုင်ပြီ။ ဦး​​သာ​​ခေါင်နှင့်​​
ပတ်သက်၍ ဘာတစ်ခုမျှ အစအန မ​​တွေ့​​ရ​​တော့​​။ ​​လောကတွင်
​​အောင်မြင်ခြင်း​​ထက် ​​အောင်​​သော အရာမရှိ။ တိရစ္ဆာန်​​တွေသည် ဦး​​သာ​​ခေါင်၏
နဖါး​​ထိုး​​ခံ ဇက်ခွံ့​​ခံ အနှိပ်စက်ခံ မဟုတ်​​တော့​​သဖြင့်​​ တဖန် ဝမ်း​​သာ အား​​ရနှင့်​​
ကုန်း​​တဝိုက်၌ ခုန်​​ပေါက် မြူး​​တူး​​ကြပြန်သည်။ နွား​​များ​​ကလည်း​​ ချို​​သွေး​​၍
ဝပ်ထလိန်း​​ ဝပ်ထလိန်း​​နှင့်​​ တွန်ကြသည်။ အသီး​​သီး​​ သူတို့​​သဘာဝအ​​လျောက်
မြည်ကြ ​​အော်ကြသည်မှာ မိုး​​ချုန်း​​သံတမျှဖြစ်သည်။ ထို့​​​နောက် တကွင်း​​လုံး​​ကို
ဣ​​န္ဒြေရစွာနှင့်​​ ကြည့်​​ရှုစစ်​​ဆေး​​ကြသည်။ ယခင်က ကွင်း​​ကို ပိုင်ကြဖို့​​
အိမ်မက်​​တောင် မမက်ဖူး​​ကြ​​သော်လည်း​​ ယခု ဦး​​သာ​​ခေါင်၏ ကွင်း​​မှာ
သူတို့​​ပိုင်ဖြစ်၍ ​​နေပြီ။ ဟုတ်မှ ဟုတ်နိုင်ပါစ။ ဟုတ်သည်။ သူတို့​​ပိုင်ပြီ။
ဦး​​သာ​​ခေါင်လစ်ရပြီ။

ထို့​​​နောက် တ​​ကောင်ချင်း​​ စီတန်း​​၍ ဦး​​သာ​​ခေါင်အိမ်ကို သွား​​၍
ကြည့်​​ကြသည်။ ထိုအိမ်ကိုလည်း​​ သူတို့​​ပိုင်ပြီ။ သို့​​ရာတွင် အိမ်ထဲသို့​​ ဝင်​​နေကြ
မဟုတ်သဖြင့်​​ ဘယ်တိရစ္ဆာန်မှ အထဲသို့​​ မဝင်ရဲကြ။ ခဏကြာ​​သောအခါ
ဗန္ဓုလနှင့်​​ ​​ဘော်ဖြူတို့​​က တံခါး​​ကို တွန်း​​၍ ဖျက်ပြီး​​လျှင် တိရစ္ဆာန် အား​​လုံး​​
စီတန်း​​၍ အိမ်ထဲသို့​​ ဝင်ကြည့်​​ကြသည်။ အိမ်ထဲ၌ အပျက်အစီး​​
မရှိ​​စေခြင်း​​အကျိုး​​ငှာ သတိထား​​၍ ဝင်ကြသည်။ ရှိသမျှ အခန်း​​ထဲသို့​​လည်း​​
​​ခြေဖျား​​​ထောက်၍ ဝင်ကြည့်​​ကြသည်။ ဦး​​သာ​​ခေါင်၏ အိပ်ရာ ပန်း​​ကန်
ခွက်​​ယောက် မှန်တင်ခုံ ​​ကော်​​ဇော ​​ထွေး​​ခံ တိုင်ကပ်နာရီ စသည်တို့​​ကို
​​တွေ့​​​သောအခါ တိရစ္ဆာန်များ​​သည် တ​​ကောင်နှင့်​​ တ​​ကောင် လက်တို့​​ကာ
ပြူး​​တူး​​ပြဲတဲ ဖြစ်၍ ​​နေကြသည်။ ပြန်၍ ဆင်း​​လာကြ​​သောအခါ
မယ်သီတ​​ကောင်မပါလာသဖြင့်​​ ပြန်၍ ရှာကြရာ မယ်သီသည်
​​ဒေါ်အိုစာ၏အခန်း​​တွင်း​​၌ ​​ကြောင်အိမ်ထဲမှ ​​ကြေး​​ခ​​လောက်ခ​​လေး​​တစ်ခုကိုယူ၍
သူ့​​လည်ပင်း​​၌သူတပ်ကာ မှန်တခုထဲတွင် သူ့​​အရိပ်ကို သူအမျိုး​​မျိုး​​လှည့်​​၍
ကြည့်​​​နေသည်။ ထိုအခါ အား​​လုံး​​ကပင် မယ်သီကို ဝိုင်း​​၍ မြည်ကြသည်။
ထို့​​​နောက် တိရစ္ဆာန်တို့​​သည် မီး​​ဖို​​ချောင်မှ အမဲ​​ခြောက်ကို ​​တွေ့​​သဖြင့်​​ ယူ၍
​​မြေကြီး​​ထဲသို့​​ မြှုပ်ပစ်ကြသည်။ ထို​​နောက် ဦး​​သာ​​ခေါင်၏ စိမ်​​ရေအိုး​​ကို
​​တွေ့​​သဖြင့်​​ ခွါနှင့်​​​ပေါက်၍ ခွဲပစ်ကြသည်။ စိမ်​​ရေအိုး​​ကို ခွဲပစ်ကြခြင်း​​မှတပါး​​
အိမ်ထဲ၌ရှိ​​သော ပစ္စည်း​​များ​​ကို သူ့​​​နေရာ၌သူ အ​​ခြေအ​​နေမပျက် ထား​​ခဲ့​​ကြသည်။
ထို့​​​နောက် ဦး​​သာ​​ခေါင်၏ အိမ်ကို ပြတိုက်အဖြစ်နှင့်​​ထား​​ရန် တညီတညွတ်တည်း​​
ဆုံး​​ဖြတ်ကြသည်။ ပြီး​​လျှင် ဦး​​သာ​​ခေါင်အိမ်ထဲ၌ ဘယ်တိရစ္ဆာန်မှ ဝင်၍
မ​​နေကြရန်လည်း​​ အား​​လုံး​​သ​​ဘောတူကြသည်။

တိရစ္ဆာန်တို့​​သည် နံနက်စာ စား​​ကြပြီး​​​နောက် စည်း​​​ဝေး​​ကြပြန်သည်။
ထိုအစည်း​​အ​​ဝေး​​၌ ဗန္ဓုလနှင့်​​ ​​ဘော်ဖြူတို့​​က မိန့်​​ခွန်ွး​​မြက်ကြား​​သည်။
စု​​ဝေး​​​နေ​​သော တိရစ္ဆာန်ပရိသတ်အား​​ ​​ဘော်ဖြူက ''ရဲ​​ဘော်တို့​​ အခုမှ
​​ခြောက်နာရီခွဲပဲရှိ​​သေး​​တယ်။ ​​နေကုန်ဖို့​​ အချိန်​​တွေ အများ​​ကြီး​​ကျန်​​သေး​​တယ်။
ငါတို့​​ ဒီက​​နေ့​​ လယ်ကို စရိတ်ကြမယ်။ သို့​​​သော် လယ်မရိတ်ခင် လုပ်ဖို့​​
အ​​ရေး​​ကြီး​​တဲ့​​ အလုပ်တခု ရှိ​​သေး​​တယ်'' ဟု ​​ပြောသည်။

ဝက်တို့​​သည် လွန်ခဲ့​​သည့်​​ သုံး​​လ​​လောက်ကပင် ဦး​​သာ​​ခေါင်၏
က​​လေး​​များ​​သင်​​သော သင်ပုန်း​​ကြီး​​စာအုပ်ကို အမှိုက်ပုံ​​ပေါ်က ​​ကောက်သဖြင့်​​
ထိုစာအုပ်ဖြင့်​​ စာသင်ထား​​ကြ​​သော​​ကြောင့်​​ စာတတ်၍ ​​နေကြ​​ကြောင်း​​ကို
ထိုအစည်း​​အ​​ဝေး​​ကျမှ ​​ပြောပြ၍ တိရစ္ဆာန်များ​​ သိကြရသည်။ ထို့​​​နောက်
ဗန္ဓလက သ​​င်္ဘော​​ဆေး​​ အဖြူဘူး​​နှင့်​​ အနက်ဘူး​​ကို အယူခိုင်း​​ပြီး​​လျှင်
ခြံတံခါး​​ဝသို့​​ သွား​​၍ ကဗျည်း​​အသစ် ထိုး​​​စေသည်။ စာတတ်​​သောဝက်တို့​​အနက်
​​ဘော်ဖြူမှာ လက်​​ရေး​​အ​​ကောင်း​​ဆုံး​​ ဖြစ်သဖြင့်​​ ကဗျည်း​​ထိုး​​ရန် တာဝန်ကို
​​ဘော်ဖြူကယူသည်။ ​​ဘော်ဖြူသည် အ​​ဖေါ်များ​​နှင့်​​ သ​​င်္ဘော​​ဆေး​​ဘူး​​နှစ်ဘူး​​ကို
တံခါး​​ဝသို့​​ ယူသွား​​ပြီး​​လျှင် ''ယင်း​​မာပင်ကွင်း​​'' ဟု ထိုး​​ထား​​​သောစာကို
​​ဆေး​​အနက်နှင့်​​ ဖျက်ပြီး​​လျှင် ''တိရစ္ဆာန်ကွင်း​​'' ဟု ​​ရေး​​လိုက်ကြသည်။

''တိရစ္ဆာန်ကွင်း​​'' ဆိုသည်မှာ ယင်း​​မာပင်ကွင်း​​အဖို့​​ ​​နောင်ကို
အဓွန့်​​ရှည်စွာ သုံး​​မည့်​​နာမည်သစ် ဖြစ်သည်။ ထို့​​​နောက် ဗန္ဓုလနှင့်​​
​​ဘော်ဖြူတို့​​သည် စပါး​​ကျီဖက်သို့​​ သွား​​ပြီး​​လျှင် တစုံတခု​​ရေး​​ရန် ပြင်ကြသည်။
လွန်ခဲ့​​သည့်​​ သုံး​​လ​​လောက်က စ၍ ဗန္ဓုလနှင့်​​ ​​ဘော်ဖြူတို့​​သည် တိရစ္ဆာန်ဝါဒနှင့်​​
ပတ်သက်၍ အ​​ခြေခံအချက်ကြီး​​ ခုနှစ်ချက် ​​ရေး​​ထား​​ကြသည်။ ကျီထရံကို
​​လှေကား​​နှင့်​​ တက်၍ တိရစ္ဆာန်ဝါဒ အ​​ခြေခံ အချက်ကြီး​​ ခုနှစ်ချက်ကို
အက္ခရာတင်ကြသည်။ ပထမတွင် ဝက်တို့​​မှာ ​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​​ပေါ်တွင် မတ်တတ်
ရပ်နိုင်ကြသည် မဟုတ်သဖြင့်​​ ​​လှေကား​​နှင့်​​ တက်၍​​ရေး​​ဖို့​​
အ​​တော်အခက်အခဲ​​တွေ့​​ရသည်။ ထို့​​​နောက် ခဲခဲယဉ်း​​ယဉ်း​​နှင့်​​ပင် ​​ဘော်ဖြူက
​​လှေကား​​နှင့်​​တက်၍ ​​ရေး​​သည်။ သံ​​ကြောင်က ​​အောက်နှစ်ထစ်ခြား​​
သုံး​​ထစ်ခြား​​က​​နေ၍ ​​ဆေး​​ဘူး​​ကို ကိုင်​​ပေး​​သည်။ ပထမ ကျီထရံကို ​​ဆေး​​နက်နှင့်​​
သုတ်သည်။ ထို​​ဆေး​​နက် ​​ပေါ်တွင်မှ အ​​တောင် ​​ခြောက်ဆယ်​​လောက်က လှမ်း​​၍
ဖတ်နိုင်​​လောက်​​အောင် စာလုံး​​ကြီး​​ကြီး​​နှင့်​​ ​​အောက်ပါအတိုင်း​​ ​​ရေး​​သည်။


အ​​ခြေခံ တရား​​ကြီး​​ ခုနှစ်ပါး​​
၁။ ​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​မှန်လျှင် ရန်သူ။
၂။ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​နှင့်​​ အ​​တောင်ရှိမှန်သမျှ မိတ်​​ဆွေ။
၃။ တိရစ္ဆာန်များ​​ အဝတ်မဝတ်ရ။
၄။ တိရစ္ဆာန်များ​​ အိပ်ရာနှင့်​​ မအိပ်ရ။
၅။ တိရစ္ဆာန်များ​​ အရက်မ​​သောက်ရ။
၆။ တိရစ္ဆာန်အချင်း​​ချင်း​​ မသတ်ရ။
၇။ တိရစ္ဆာန်များ​​ အား​​လုံး​​ တတန်း​​တစား​​တည်း​​ ဖြစ်သည်။


​​ဘော်ဖြူမှာ လက်​​ရေး​​​ကောင်း​​၍ သတ်ပုံလည်း​​ အား​​လုံး​​​လောက်ပင်
မှန်​​အောင်​​ရေး​​နိုင်သည်။ မိတ်​​ဆွေတွင် လုံး​​ကြီး​​တင်ကို ဝဆွဲ ​​နေရာက
မှား​​​ရေး​​ထား​​သဖြင့်​​ မွတ်​​ဆွေ ဖြစ်​​နေခြင်း​​နှင့်​​ သ​​ဝေထိုး​​ တခုမှာ
ခ​​ကွေး​​ဖြစ်​​နေခြင်း​​မှတပါး​​ သတ်ပုံဆရာ ​​ရေး​​ထား​​​သော ကဗျည်း​​ဟုပင်
ထင်မှတ်နိုင်သည်။ ​​ဘော်ဖြူသည် ​​ရေး​​ပြီး​​သည်နှင့်​​ တပြိုင်နက် အား​​လုံး​​
တိရစ္ဆာန်များ​​၏ အကျိုး​​ငှာ အသံကျယ်ကျယ်နှင့်​​ ခပ်​​လေး​​​လေး​​ ဖတ်၍ပြသည်။
အား​​လုံး​​​သောတိရစ္ဆာန်တို့​​က သ​​ဘောကျကြသည်။ အချို့​​ဉာဏ်​​ကောင်း​​​သော
တိရစ္ဆာန်တို့​​မှာ ​​ဘော်ဖြူဖတ်၍ အပြီး​​တွင် နှုတ်တက်ရကြသည်။

ထို့​​​နောက် ​​ဘော်ဖြူသည် စုတ်တံကို ​​အောက်သို့​​ ပစ်ချလိုက်ပြီး​​လျှင်
''ကိုင်း​​ ရဲ​​ဘော်တို့​​ စပါး​​သွား​​ရိတ်ကြရ​​အောင်။ ဦး​​သာ​​ခေါင်တို့​​
ဆရာတပည့်​​​တွေထက် ပိုပြီး​​မြန်​​အောင် ကြိုး​​စား​​ပြီး​​ ရိတ်ဖို့​​ဟာ
ရဲ​​ဘော်တို့​​တာဝန်​​နော်'' ဟု နာ​​ပျော်ဖွယ် ​​ပြောသည်။

ထိုအခိုက်တွင် နို့​​ညှစ်နွား​​မကြီး​​ သုံး​​​ကောင်မှာ မအီမသာဖြစ်​​နေ၍
ပြင်း​​ထန်စွာ ​​အော်လျက်ရှိကြသည်။ ဦး​​သာ​​ခေါင်ရှိစဉ်က မနက်​​စော​​စောတိုင်း​​
နို့​​ညှစ်​​သော်လည်း​​ ဦး​​သာ​​ခေါင်ကို ​​တော်လှန်လိုက်ပြီး​​​နောက် လွတ်လပ်ခြင်း​​ရ၍
ဘယ်သူမှ နို့​​ညှစ်မည့်​​သူမရှိသဖြင့်​​ နို့​​​တွေ​​တောင့်​​ပြီး​​ နို့​​အုံကြီး​​​တွေ
ကွဲမတတ်ဖြစ်ကာ မချိမဆန့်​​ဖြစ်​​နေကြသည်။ တခဏတာမျှ ​​တွေ၍
ဖြစ်​​နေကြပြီး​​လျှင် ဝက်များ​​က အကြံရ၍ နို့​​ပုံး​​များ​​ကို ယူ​​စေပြီး​​​နောက်
ခွါကြား​​နှင့်​​ညှပ်၍ နို့​​ညှစ်ကြရာ အ​​တော်က​​လေး​​ဟန်သည်။ မကြာမီ ပုံး​​ငါး​​ပုံး​​နှင့်​​
နို့​​အပြည့်​​ရ၍ အား​​လုံး​​​သော တိရစ္ဆာန်တို့​​ သွား​​ရည်တများ​​များ​​နှင့်​​
ဖြစ်​​နေကြသည်။

''ဒီနို့​​​တွေ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ။ ဦး​​သာ​​ခေါင် ရှိတုန်း​​က​​တော့​​
တခါတ​​လေ ဒို့​​စား​​တဲ့​​ အစာထဲ ထည့်​​​ကျွေး​​တယ်'' ဟု တိရစ္ဆာန် တ​​ကောင်က
​​ပြောသည်။ ထိုအခါ ဗန္ဓုလက နို့​​ပုံး​​များ​​​ရှေ့​​တွင် ရပ်၍ ''ရဲ​​ဘော်တို့​​
ဒီနို့​​အတွက်ဟာက ကိစ္စမရှိပါဘူး​​။ ငါကြည့်​​ပြီး​​ စီမံပါ့​​မယ်။ စပါး​​ရိတ်ဖို့​​က
ပိုအ​​ရေး​​ကြီး​​ပါတယ်။ ရဲ​​ဘော် ​​ဘော်ဖြူ​​နောက်ကို လိုက်ကြပါ။ ငါ အခုဘဲ
လိုက်လာခဲ့​​ပါမယ်။ ကိုင်း​​ သွား​​ကြ​​ပေ​​တော့​​။ အရိတ်​​နောက်ကျသွား​​ယင်
စပါး​​​တွေ ပျက်ကုန်မယ်'' ဟု ဆိုသည်။

အား​​လုံး​​​သော တိရစ္ဆာန်တို့​​လည်း​​ ဗန္ဓုလ ​​ပြောသည့်​​အတိုင်း​​ ​​ဘော်ဖြူကို
​​ခေါင်း​​​ဆောင်ပြု၍ စပါး​​ရိတ်သွား​​ကြသည်။ ည​​နေ စပါး​​ရိတ်ပြီး​​ ပြန်လာကြ​​သော
အခါ နို့​​ပုံး​​များ​​ကို မ​​တွေ့​​ကြရ​​တော့​​။