...::: ခြေ​လေး​ချောင်း​တော်လှန်​ရေး​ :::...

နှစ်​​ပေါင်း​​ များ​​စွာ ကြာ၍ ​​နွေ မိုး​​ ​​ဆောင်း​​တို့​​လည်း​​ အလှည့်​​ကျ
ကုန်လတ်​​သော် သက်တမ်း​​တို​​သော တိရစ္ဆာန်တို့​​လည်း​​ ကွယ်​​ပျောက်၍ ကုန်ခဲ့​​ပြီ။
​​နောင်လာ ​​နောက်သား​​တိရစ္ဆာန်တို့​​အနက် ​​တော်လှန်​​ရေး​​ မ​​ပေါ်မီ
အဖြစ်အပျက်များ​​ကို မှီလိုက်ကြသူတို့​​လည်း​​ မရှိကြ​​တော့​​။ ခွါဖြူတို့​​ မ​​ဟော်တို့​​
င​​အောတို့​​ ဝက်များ​​ထဲကတချို့​​တို့​​ ကလွဲ၍ ​​တော်လှန်​​ရေး​​မ​​ပေါ်မီက
အဖြစ်အပျက်များ​​ကို မှတ်မိသူ မရှိကြ​​တော့​​။

မုတ်ဆိတ်လည်း​​ ​​သေပြီ။ ဝါမတို့​​ နီပါး​​တို့​​လည်း​​ မရှိကြ​​တော့​​ပြီ။
ဦး​​သာ​​ခေါင်ကြီး​​ပင် ယစ်ထုပ်ကြီး​​ ဘဝနှင့်​​ တရပ်တ​​ကျေး​​သို့​​ ​​ရောက်၍
အနိစ္စ​​ရောက်ခဲ့​​ပြီ။ ​​ဘော်ဖြူအ​​ကြောင်း​​ကိုလည်း​​ ​​မေ့​​ကြပြီ။ ဂျိုကား​​ကိုလည်း​​
တ​​ကောင်တ​​လေကလွဲ၍ အား​​လုံး​​​မေ့​​ကြပြီ။ ခွါဖြူလည်း​​ အသက်ကြီး​​၍
အ​​ရေ​​တွေတွန့်​​ပြီး​​ မျက်ခမ်း​​စပ်နှင့်​​ ဖြစ်​​နေပြီ။ သို့​​ရာတွင်​ အသက်ကြီး​​​သော
တိရစ္ဆာန်များ​​အနက် ဘယ်တိရစ္ဆာန်မျှ ပင်စင်မရကြ။ တိရစ္ဆာန်အိုများ​​အတွက်
မြက်ခင်း​​တခု လုပ်​​ပေး​​ဖို့​​ စီမံကိန်း​​ကိုလည်း​​ ဖျက်သိမ်း​​ပစ်လိုက်ပြီ။ ဗန္ဓုလမှာ
အရွယ်​​ကောင်း​​၍ ဆူဖြိုး​​တုန်း​​ ရှိ​​သေး​​သည်။ သံ​​ကြောင်မှာ ဝလွန်း​​​နေသဖြင့်​​
မျက်စိ​​ပေါက်များ​​ပင် ပိတ်၍ ​​နေမ​​လောက် ဖြစ်​​နေပြီ။ မ​​ဟော်ကြီး​​မှာ
နှုတ်သီး​​နား​​တွင် အ​​မွေး​​ဖြူများ​​ အနည်း​​ငယ်​​ပေါက်လာခြင်း​​မှတပါး​​ ​​ပြောင်း​​လွဲခြင်း​​
များ​​စွာမရှိ။ မ​​ဟော်သည် ဂျိုကား​​​သေသည့်​​ အချိန်ကစ၍ ​​ပျော်ပါး​​ရွှင်ပြခြင်း​​
မရှိ။ စကား​​လည်း​​ အလျင်ကထက် နည်း​​သွား​​သည်။

​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​တွင် ယခင်ကထက် တိရစ္ဆာန်အ​​ရေအတွက် တိုး​​၍
လာသည်။ သို့​​ရာတွင် အား​​လုံး​​က ​​မြှော်လင့်​​ခဲ့​​ကြသ​​လောက် တိုး​​ခြင်း​​မရှိ။
​​နောက်​​ပေါက်တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​​တော်လှန်​​ရေး​​ အ​​ကြောင်း​​ကို
တဆင့်​​စကား​​ဖြင့်​​ နား​​စွန်နား​​ဖျား​​သာ ကြား​​ဘူး​​ကြသည်။ အခြား​​မှ
​​နောက်ထပ်​​ရောက်လာကြ​​သော တိရစ္ဆာန်များ​​ကမူ ​​တော်လှန်​​ရေး​​အ​​ကြောင်း​​
အရိပ်အြွမက်မျှပင် မကြား​​ဘူး​​ကြ။ ခွါဖြူမှတပါး​​ ​​နောက်ထပ်
နွား​​သုံး​​​ကောင်လည်း​​ တိုး​​လာသည်။ ထိုနွား​​သုံး​​​ကောင်မှာ အား​​အင်သန်စွမ်း​​၍
အလုပ်​​ကောင်း​​စွာလုပ်ကြ​​သော်လည်း​​ အသိဉာဏ်အင်မတန် ​​ခေါင်း​​ပါး​​ကြသည်။
စာသင်ရာ၌လည်း​​ ကကြီး​​နှင့်​​ ခ​​ကွေး​​ နှစ်လုံး​​သာ မှတ်မိကြသည်။ ကျန်ဗျည်း​​
၃၁လုံး​​ကို ပုတ်​​လောက်​​ရေး​​ပြ​​သော်လည်း​​ နား​​မလည်ကြ။ ​​တော်လှန်​​ရေး​​
အ​​ကြောင်း​​နှင့်​​ တိရစ္ဆာန်ဝါဒအ​​ကြောင်း​​ကိုလည်း​​ ခွါဖြူ​​ပြောသမျှကို အမှန်ဟု
ယူကြသည်။ အဓိပ္ပါယ်ကိုမူကား​​ ​​ကောင်း​​စွာ သိဟန်မရ။ နွား​​သုံး​​​ကောင်သည်
ခွါဖြူကို ​​ဆွေရင်း​​ မျိုး​​ချာကဲ့​​သို့​​ပင် ချစ်ခင်ကြသည်။

​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​သည် ယခင်ကထက် တိုး​​တက်၍လာပြီး​​လျှင်
စီမံအုပ်ချုပ်ပုံလည်း​​ ​​ကောင်း​​၍ လာသည်။ ဦး​​​ပေါက်​​ကျော်ထံမှ လယ်နှစ်ပွဲ
ဝယ်လိုက်သဖြင့်​​ ယခင်ကထက်လည်း​​ ကျယ်၍လာသည်။ ဓါတ်မီး​​စက်လည်း​​
တည်၍ ပြီး​​ပြီ။ ​​ကောက်ရိတ်စက်များ​​လည်း​​ ဆင်၍ထား​​သည်။
အ​​ဆောက်အဦသစ် အမျိုး​​မျိုး​​လည်း​​ ထပ်၍တိုး​​လာသည်။ သံ​​ကြောင်ကလည်း​​
ကိုယ်ပိုင်ရထား​​နှင့်​​ ဖြစ်၍ ​​နေပြီ။ ဓါတ်မီး​​စက်ကို လက်ဦး​​ရည်မှန်း​​သလို
ဓါတ်အား​​ရဖို့​​ အသုံး​​မပြုဘဲ စပါး​​ကြိတ်ဖို့​​ အသုံး​​ပြုသည်။ အမြတ်​​ငွေလည်း​​
အ​​မြောက်အမြား​​ရသည်။ ​​နောက်ထပ် ဓါတ်မီး​​စက်တခု တည်ပြန်သဖြင့်​​
တိရစ္ဆာန်တို့​​မှာ ပို၍ အလုပ်လုပ်ကြရသည်။ ထိုစက်တည်ပြီး​​​သောအခါ
ဓါတ်အား​​​ပေး​​ဖို့​​ စက်များ​​ဆင်မည်ဟု ​​ပြောသည်။ သို့​​ရာတွင်
ဓါတ်မီး​​စက်ပြီး​​​သောအခါ ​​ဘော်ဖြူရှိစဉ်က ​ပြောသလို နွား​​ခြံ ဆိတ်ခြံ
ကြက်ခြံစသည်တို့​​တွင် ဓါတ်မီး​​များ​​ ထွန်း​​​ပေး​​မည်။ ​​ရေပူ​​ရေ​​အေး​ပြွန်များ​​
သွယ်​​ပေး​​မည်။ တနင်္ဂ​​နွေ တပတ်လျှင် သုံး​​ရက်သာ အလုပ်လုပ်ရမည်
စ​​သောစကား​​များ​​ကို မကြား​​ရ​​တော့​​။ ဓါတ်မီး​​စက်နှင့်​​ ​​နေခြင်း​​
​​ရေပူ​​ရေ​​အွေး​​ပြန်များ​​တပ်ဆင်ခြင်း​​ တနင်္ဂ​​နွေတပတ်လျှင် သုံး​​ရက်သာ
အလုပ်လုပ်ခြင်း​​ စသည်တို့​​မှာ တိရစ္ဆာန်ဝါဒနှင့်​​ ဆန့်​​ကျင်​​သော
သ​​ဘောတရား​​များ​​ ဖြစ်သည်ဟု ဗန္ဓုလက ​​ပြောသည်။ ဗန္ဓုလအလိုအား​​ဖြင့်​​
အလုပ်ကို မနား​​​နေလုပ်၍ အစာကို ခြိုး​​ခြံစွာ စား​​ခြင်း​​သာလျှင် ချမ်း​​သာသုခ
အစစ်အမှန်ဖြစ်​​ပေသည်။

​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​မှာ ချမ်း​​သွာကြယ်ဝ၍ လာ​​သော်လည်း​​
တိရစ္ဆာန်တို့​​အနက် ဝက်များ​​နှင့်​​ ​​ခွေး​​များ​​မှတပါး​​ ဘယ်တိရစ္ဆာန်မှ
ချမ်း​​သွာကြယ်ဝလာပုံမရ။ ထိုသို့​​ဖြစ်ရခြင်း​​မှာ တစိတ်တ​​ဒေသအား​​ဖြင့်​​ ဝက်များ​​
​​ခွေး​​များ​​ ဦး​​​ရေတိုး​​လာခြင်း​​​ကြောင့်​​ဖြစ်ဟန်တူသည်။ ဝက်များ​​နှင့်​​ ​​ခွေး​​များ​​မှာ
အလုပ်မလုပ်ဘဲ ​​နေကြသည်မဟုတ်။ သူတို့​​ဆိုင်ရာ အလုပ်ကို
သူတို့​​လုပ်ကြသည်။ သံ​​ကြောင်က မ​​မောမပန်း​​နိုင် ​​ပြော​​လေ့​​ရှိသည့်​​ အတိုင်း​​
ဝက်များ​​ ​​ခွေး​​များ​​မှာ စီမံအုပ်ချုပ်သည့်​​ ဘက်က အ​​တောမသတ် အမြဲလုပ်၍
​​နေကြသည်။ ဝက်နှင့်​​ ​​ခွေး​​တို့​​ လုပ်​​သောအလုပ်ကို အခြား​​တိရစ္ဆာန်တို့​​
လုပ်တတ်ကြသည်မဟုတ်။ ဥပမာဆို​​သော် ဝက်များ​​​နေ့​​တိုင်း​​​နေ့​​တိုင်း​​
ပင်ပန်း​​ကြီး​​စွာ လုပ်ရ​​သော ''အစီရင်ခံစာ​​ရေး​​ခြင်း​​ မှတ်တမ်း​​​ရေး​​ခြင်း​​
မှတ်ချက်​​ရေး​​ခြင်း​​ အမိန့်​​ချခြင်း​​'' စ​​သော သိရန်ခက်​​သော အလုပ်များ​​ကို
အခြား​​တိရစ္ဆာန်ထဲမှ မည်သူလုပ်နိုင်ပါမည်နည်း​​။ အစီရင်ခံစာများ​​ မှတ်တမ်း​​များ​​
မှတ်ချက်များ​​ အမိန့်​​များ​​ ဆိုသည်မှာ စာရွက်ကြီး​​ကြီး​​​ပေါ်တွင်
စာအပြည့်​​​ရေး​​ထား​​ပြီး​​​နောက် ပြီး​​သည်နှင့်​​တပြိုင်နက် မီး​​ရှို့​​ပစ်ရ​​သော
အရာများ​​ဖြစ်၍ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​အတွက် အင်မတိအင်မတန် အ​​ရေး​​ကြီး​​​သော
အရာများ​​ဖြစ်သည်ဟု သံ​​ကြောင်က​​ပြောသည်။ ဝက်တို့​​ ​​ခွေး​​တို့​​သည်
အခြား​​တိရစ္ဆာန်တို့​​နည်း​​တူ အလုပ်လုပ်ကြသည်ကား​​မှန်သည်။ သို့​​ရာတွင်
သူတို့​​လုပ်ကြ​​သောအလုပ်များ​​မှာ အစား​​အစာထွက်​​သော အလုပ်များ​​ မဟုတ်​​ချေ။
ထို့​​ပြင် ဝက်နှင့်​​​ခွေး​​တို့​​မှာ ခံတွင်း​​ အမြဲ​​ကောင်း​​၍ ​​ကောင်​​ရေကလည်း​​
အင်မတန်များ​​ပြား​​ကြသည်။

အခြား​​တိရစ္ဆာန်တို့​​၏ ဘဝမှာမူ ကမ္ဘာတည်ဦး​​က အတိုင်း​​ပင်ဖြစ်သည်။
ဘာမျှတိုး​​တက်ခြင်း​​မရှိ။ အမြဲမွတ်သိပ်၍သာ​​နေကြသည်။ အိပ်​​တော့​​လည်း​​
​​မြေကြီး​​​ပေါ်မှာ အိပ်ကြရသည်။ ​​ရေ​​သောက်​​တော့​​လည်း​​ ရွှံ့​​အိုင်ထဲမှာ
​​သောက်ကြရသည်။ အလုပ်ကိုလည်း​​ လယ်ထဲ ယာထဲ၌ မပြတ်​​အောင်
လုပ်ကြရသည်။ ​​ဆောင်း​​တွင်း​​၌လည်း​​ အ​​အေး​​၏ အနှိပ်စက်ခံကြရသည်။
​​နွေ၌လည်း​​ အပူ၏ အညှင်း​​ပန်း​​ကို ခံကြရသည်။ မိုး​​တွင်း​​၌လည်း​​
မိုး​​ခိုစရာမရှိကြ။ အသက်အရွယ်ကြီး​​​သော တိရစ္ဆာန်အချို့​​က ယခုမိမိတို့​​၏
ဘဝနှင့်​​ ဦး​​သာ​​ခေါင်ကို ​​တော်လှန်ပြီး​​ကာစက ဘဝသည် ဘယ်ဘဝက
ပို၍ဆိုး​​သည်ကို ပြန်၍ ​​တွေး​​ကြည့်​​ကြသည်။ သို့​​ရာတွင် ​​တွေး​​၍မရ။ ယခင်က
ဘဝနှင့်​​ ယခုဘဝကို နှိုင်း​​ယှဉ်ကြည့်​​စရာ အမှတ်အသား​​လည်း​​ ဘာမျှမရှိ။
သူတို့​​အား​​လုံး​​မှာ သံ​​ကြောင်တွက်ချက်ပြသမှုနှင့်​​ပင် ​​ကျေနပ်​​နေကြသည်။
သံ​​ကြောင်တွက်ချက်ပြသည့်​​ အတိုင်း​​ဆိုလျှင် သူတို့​​၏ လက်ရှိဘဝမှာ ယခင်က
ဘဝထက် တ​​နေ့​​တခြား​​ တိုး​​၍ တိုး​​၍ ​​ကောင်း​​လျက်ရှိသည်။

သို့​​ဖြစ်ရာ တိရစ္ဆာန်တို့​​မှာ ထိုပြဿနာကို မ​​ဖြေတတ်​​အောင်ရှိသည်။
အယုတ်သဖြင့်​​ဆို​​သော် ​​ဖြေဖို့​​အချိန်လည်း​​ မရကြ။ မ​​ဟော်တ​​ကောင်သာ
အသက်အရှည်ဆုံး​​ဖြစ်သဖြင့်​​ ယခင်က အဖြစ်အပျက်များ​​ကို အကျယ်တဝင့်​​
သတိရဟန်တူသည်။ သူသတိရသည့်​​အတိုင်း​​ဆိုလျှင် ငတ်မွတ်ခြင်း​​ ဆင်း​​ရဲခြင်း​​
​​မြှော်လင့်​​ချက် မကိုက်ခြင်း​​တို့​​မှာ ​​လောကကြီး​​၏ ဓမ္မတာသာဖြစ်သည်။
တိရစ္ဆာန်တို့​​လည်း​​ ​​လောကကြီး​​၏ ဓမ္မတာကို မလွန်ဆန်နိုင်ကြသဖြင့်​​
တိရစ္ဆာန်တို့​​အဖို့​​ ယခင်ဘဝသည်လည်း​​ ထူး​​၍မဆိုး​​။ ယခုဘဝသည်လည်း​​ ထူး​​၍
မ​​ကောင်း​​ဖြစ်သည်။

သို့​​နှင့်​​လည်း​​ တိရစ္ဆာန်တို့​​သည် ​​နောက်ကို ​​ကောင်း​​လိမ့်​​ဦး​​မည်ဆို​​သော
​​မြှော်လင့်​​ချက်ကို မစွန့်​​ပစ်ကြ။ မစွန့်​​ပစ်ကြရုံမျှမက ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​သား​​
ဖြစ်ရခြင်း​​၏ ထူး​​မြတ်​​သော အဖြစ်နှင့်​​ ဆင်း​​ရဲခြင်း​​ကို ရွှင်ပျစွာ ခံယူတတ်​​သော
စိတ်ဓါတ်ကိုလည်း​​ တခဏ​​သော်မျှ ​​မေ့​​​လျော့​​ခြင်း​​ မရှိကြ။ နိုင်ငံ​​တော်
တဝန်း​​လုံး​​တွင် တိရစ္ဆာန်တို့​​ ကိုယ်တိုင်ပိုင်၍ တိရစ္ဆာန်တို့​​ ကိုယ်တိုင်
အုပ်ချုပ်​​သောကွင်း​​ဟူ၍ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​မှတပါး​​ အခြား​​ကွင်း​​မည်သည်မရှိ။
တိရစ္ဆာန်အား​​လုံး​​အနက် အသက်အငယ်ဆုံး​​နှင့်​​တကွ ​​နောက်မှ အ​​ဝေး​​က
​​ရောက်လာကြ​​သော တိရစ္ဆာန်များ​​ပါမကျန် မိမိတို့​​ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​ကို
​​အော်အံ့​​ဖွယ်ရှိစွ။ ​​အော်အံ့​​ဖွယ်ရှိစဟုသာ ​​အောက်​​မေ့​​ကြသည်။ ထို့​​အပြင် ချိုနှင့်​​ခွါ
အလံစိမ်း​​ကို တင်၍ ​​သေနတ်သံ​​ပေး​​လိုက်​​သောအခါ အား​​လုံး​​​သော
တိရစ္ဆာန်တို့​​သည် ဇာတိမာန်တက်ကြွ၍ လာပြီး​​လျှင် ယခင်က
လူသား​​ဦး​​သာ​​ခေါင်ကို ​​တော်လှန်လိုက်ကြစဉ်က ရဲဝံ့​​စွန့်​​စား​​ခဲ့​​ကြခြင်း​​များ​​
အ​​ကြောင်း​​ကို သူ့​​ထက်ငါ စကား​​​ဖေါင်​​လောက်​​အောင် ​​ပြော၍ အချိန်ကုန်လွန်​​စေ
ကြသည်။ ယခင်က သူတို့​​ထား​​ခဲ့​​ကြ​​သော ​​မြှော်လင့်​​ချက်များ​​ ကိုလည်း​​ ထား​​မြဲ
ဆက်၍ ထား​​ကြသည်။ ဗိုလ်ကြီး​​ ဗျာဒိတ်​​ပေး​​ခဲ့​​​သော တိရစ္ဆာန်သမတနိုင်ငံကြီး​​
​​ပေါ်ထွန်း​​လာသည့်​​အခါ တနိုင်ငံလုံး​​ရှိ လယ်​​တွေ ယာ​​တွေသည် လူသား​​တို့​​
မ​​ရောက်မ​​ပေါက်ရာ ဖြစ်ရလိမ့်​​မည်ဟုလည်း​​ ဆက်လက် ယုံကြည်လျက်
ရှိကြသည်။ တချို့​​က တိရစ္ဆာန်သမတနိုင်ငံကြီး​​ ​​ပေါ်ထွန်း​​လာလိမ့်​​မည်ဟု
​​ပြောကြသည်။ တချို့​​လည်း​​ ​​ပေါ်ထွန်း​​လာဖို့​​ မကြာ​​တော့​​ဟု ​​ပြောကြသည်။
တချို့​​ကလည်း​​ ယခုရှိ​​နေကြ​​သော တိရစ္ဆာန်တို့​​ တသက်တွင် ​​ပေါ်လာဦး​​မည်
မဟုတ်ဟု ​​ပြောကြသည်။ သို့​​​သော် တ​​နေ့​​​နေ့​​တွင် ​​ပေါ်လာလိမ့်​​မည်မှာ
​​သေချာသည်။

ဒို့​​တိရစ္ဆာန်သီချင်း​​၏ အသွား​​ကို မ​​မေ့​​ကြဘဲ တိုး​​တိုး​​ဆို၍ ​​နေကြ​​သော
တိရစ္ဆာန်များ​​လည်း​​ ရှိ​​သေး​​သည်။ ဒို့​​တိရစ္ဆာန်သီချင်း​​ကို ပါး​​စပ်ကဖွင့်​​၍
မဆိုရဲကြသည့်​​တိုင်​​အောင် အား​​လုံး​​​သောတိရစ္ဆာန်တို့​​သည် မ​​မေ့​​ကြ​​သေး​​။
သူတို့​​၏ ဘဝမှာ ဆင်း​​ရဲ၍ သူတို့​​၏ ​​မြှော်လင့်​​ချက်များ​​လည်း​​ အကုန်
မပြည့်​​ဝ​​သေး​​သည်မှာ မှန်သည်။ သို့​​ရာတွင် သူတို့​​၏ ဘဝမှာ အခြား​​​သော
တိရစ္ဆာန်တို့​​၏ ဘဝထက် အဆ​​ပေါင်း​​များ​​စွာ သာသည် မဟုတ်ပါ​​လော။
အကယ်၍ သူတို့​​မှာ အစာကို ဝလင်​​အောင် မစား​​ရခြင်း​​မှာ
လူသား​​ငယုတ်မာများ​​ကို ​​ကျွေး​​​မွေး​​ရခြင်း​​​ကြောင့်​​ မဟုတ်သဖြင့်​​ ​​ကျေနပ်ကြသည်။
အကယ်၍ အလုပ်ပင်ပန်း​​စွာ လုပ်ရလျှင်လည်း​​ သူတို့​​အတွက်
သူတို့​​လုပ်ရခြင်း​​သာ ဖြစ်သဖြင့်​​ ဝမ်း​​နည်း​​စရာ မဟုတ်။ သူတို့​​ထဲတွင်
မင်း​​မူမည့်​​ ​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​ သတ္တဝါလည်း​​ မရှိ။ ဘယ်အ​​ကောင်က
ဘယ်အ​​ကောင်ကိုမျှ ''သခင်'' ဟု​​ခေါ်ဖို့​​လည်း​​ မလို။ အား​​လုံး​​​သော
တိရစ္ဆာန်တို့​​သည် တန်း​​တူဖြစ်သည်။

​​နွေဦး​​​ပေါက်စ ​​နေ့​​တ​​နေ့​​တွင် သံ​​ကြောင်သည် သိုး​​များ​​ကို မိုး​​နံပင်များ​​
​​ပေါက်လျက်ရှိ​​သော ကွင်း​​တခုသို့​​ ​​ခေါ်သွား​​သည်။ သိုး​​များ​​သည် တ​​နေ့​​လုံး​​
ပြန်မလာကြ။ ည​​နေကျ၍ သံ​​ကြောင် ပြန်လာ​​သောအခါလည်း​​ သိုး​​များ​​ပါမလာ။
စင်စစ်ဆို​​သော် သိုး​​များ​​သည် တနင်္ဂ​​နွေတပတ်လုံး​​လုံး​​ မိုး​​နံ​​တော၌ပင်
​​နေကြသည်။ သံ​​ကြောင်သည် တ​​နေ့​​တ​​နေ့​​တွင် သိုး​​များ​​ရှိရာသို့​​လာ၍
ည​​နေည​​နေကျမှ ပြန်သည်။ သံ​​ကြောင်၏ အ​​ပြောမှာ သူသည် သိုး​​များ​​ကို
သီချင်း​​အသစ်တပုဒ် သင်​​ပေး​​​နေသည်။ ထိုသီချင်း​​ကို အခြား​​တိရစ္ဆာန်များ​​အား​​
အသိမ​​ပေး​​အပ်​​သေး​​သဖြင့်​​ သိုး​​များ​​ကို မိုး​​နံ​​တော၌ အခိုက်အတန့်​​အား​​ဖြင့်​​သာ
ပို့​​ထား​​ခြင်း​​ဖြစ်သည်။

တ​​နေ့​​သ၌ သာယာ​​သော ည​​နေခင်း​​ တိရစ္ဆာန်များ​​ အလုပ်ပြီး​​ချိန်တွင်
သိုး​​များ​​ မိုး​​နံ​​တောမှ ပြန်လာကြသည်။ ထိုအခိုက်တွင် ဝမ်း​​ဘဲ ဝမ်း​​ဘဲဟု
နွား​​တ​​ကောင်လန့်​​၍ ​​အော်သံကြား​​ရသည်။ တိရစ္ဆာန်များ​​လည်း​​
နွား​​​အော်သံကြား​​သဖြင့်​​ လန့်​​ပြီး​​ နား​​ရွက်​​စွေ၍ ကြည့်​​​နေကြသည်။ လန့်​​၍
​​အော်​​သောနွား​​မှာ ခွါဖြူဖြစ်သည်။ ခွါဖြူသည် ဆက်၍ ​​အော်ပြန်သည်။
တိရစ္ဆာန်များ​​လည်း​​ လန့်​​၍ ဟို​​ပြေး​​သည်​​ပြေး​​ ​​ပြေး​​ကြသည်။ ထို​​နောက်
ခွါဖြူလန့်​​၍ ​​အော်​​သောအရာကို အခြား​​တိရစ္ဆာန်များ​​လည်း​​ မြင်ကြရသည်။

ခွါဖြူ လန့်​​၍ ​​အော်​​သောအခြင်း​​အရာမှာ အခြား​​မဟုတ်။
ဝက်တ​​ကောင်သည် လူသား​​များ​​ကဲ့​​သို့​​ ​​နောက်​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​​ပေါ်တွင်
မတ်တတ်ထပြီး​​ လမ်း​​​လျှောက်၍​​နေသည်ကို မြင်ရခြင်း​​ပင်ဖြစ်သည်။

​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​နှင့်​​ မတ်တတ်ထ၍ လမ်း​​သလား​​​နေ​​သောဝက်မှာ
အခြား​​မဟုတ် သံ​​ကြောင်ပင်ဖြစ်သည်။ သံ​​ကြောင်သည် ဝလည်း​​ဝ
​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​နှင့်​​လည်း​​ လမ်း​​​လျှောက်​​လေ့​​မရှိသဖြင့်​​ ယိုင်တီး​​ယိုင်ဖယ်
အနည်း​​ငယ် ဖြစ်​​သေး​​​သော်လည်း​​ လဲကျခြင်း​​ မရှိ။ ထို​​နောက် တခဏမျှ
ကြာ​​သောအခါ အခြား​​​သော ဝက်များ​​လည်း​​ ​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​ဖြင့်​​ မတ်တတ်ထ၍
တစီတတန်း​​ကြီး​​ ​​လျှောက်၍ လာကြသည်။ အချို့​​ဝက်များ​​မှာ ​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​နှင့်​​
အ​​လျှောက် ကျင်လည်ကြ၍ အချို့​​မှာ များ​​စွာကျင့်​​သား​​ရဟန် မတူ​​သေး​​​ချေ။
အချို့​​လည်း​​ လဲမကျ​​စေရန် ​​တောင်​​ဝှေး​​ ​​ထောက်ချင်ကြဟန်ပင် တူသည်။
သို့​​ရာတွင် အား​​လုံး​​ပင် စည်း​​ရိုး​​တွင်း​​၌ တပတ်ပြည့်​​​အောင် ​​လျှောက်နိုင်ကြသည်။
ထို့​​​နောက် ခဏကြာ​​သောအခါ ဆူညံစွာ ​​ခွေး​​များ​​ အူသံကြား​​ရသည်။
ကြက်ဖနက်ကလည်း​​ ကျယ်​​လောင်စွာတွန်သည်။ ​​ခွေး​​များ​​အူခြင်း​​နှင့်​​
ကြက်ဖနက်တွန်ခြင်း​​မှာ ဗန္ဓုလထွက်ရန် စည်​​တော်သံတီး​​ခြင်း​​ဖြစ်သည်။
ဗန္ဓုလသည် ရာဇ ဣ​​န္ဒြေဖြင့်​​ ​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​​ပေါ်တွင် မတ်တတ်ထကာ ခံ့​​ညား​​စွာ
​​လျှောက်၍လာသည်။ ​​နောက်​​တော်ပါ ​​ခွေး​​တို့​​လည်း​​ ဝန်း​​ရံ၍ ခုန်​​ပေါက်
မြူး​​တူး​​ကာ ပါလာသည်။ ဗန္ဓုလ၏ လက်တွင် ရာဇနှင်တံကို ကိုင်၍
လာသည်။






ဗန္ဓုလ ​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​ဖြင့်​​ ​​လျှောက်၍လာ​​သောအခါ တိရစ္ဆာန်ထုကြီး​​သည်
အား​​လုံး​​ငြိမ်၍​​နေကြသည်။ ထို့​​​နောက် ​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​ဖြင့်​​ စီတန်း​​၍
​​လျှောက်လာကြ​​သော ဝက်တို့​​ကို ထိတ်လန့်​​​ကြောက်ရွံ့​​​သော မျက်နှာထား​​နှင့်​​
တ​​ကောင့်​​ တ​​ကောင် တိုး​​​ဝှေ့​​ ပူး​​ကပ်၍ ​​နေကြ​​သော တိရစ္ဆာန်တို့​​က ကြည့်​​၍
​​နေကြသည်။ တိရစ္ဆာန်တို့​​ အထင်တွင် ​​ကောင်း​​ကင်မှာ ​​ရေစီး​​၍ ​​မြေကြီး​​က
မိုး​​ရွာလျက်ရှိ​​လေသည်။ တခဏကြာ​​သောအခါ တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ
အ​​ကြောက်အနည်း​​ငယ်​​ပြေကြပြီး​​လျှင် ယခင်က ဝက်များ​​လုပ်သမျှကို ဘာမျှ
​​ပြောရ​​ကောင်း​​ ဆိုရ​​ကောင်း​​မှန်း​​မသိဘဲ ​​ခေါင်း​​ငုံ၍ ခံ​​နေခဲ့​​ကြ​​သော်လည်း​​
ဝက်များ​​သည် ယုတ်မာ​​သော လူသား​​တို့​​၏ အတုကိုလိုက်၍ ​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​နှင့်​​
သွား​​ကြသည်ကို မြင်ရ​​သောအခါ မသင့်​​​လျော်သည့်​​အ​​ကြောင်း​​ကို
​​ပြောလိုက်ကြ​​တော့​​မည်ဟုပင် ကြံမိကြသည်။ သို့​​ရာတွင် မ​​ပြောလိုက်မိကြ။
အဘယ်​​ကြောင့်​​ဆို​​သော် ထိုအခိုက်တွင် သိုး​​များ​​က
''​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​​ကောင်း​​တယ်။ ​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​က ပို​​ကောင်း​​တယ်။
​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​​ကောင်း​​တယ်။ ​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​က ပို​​ကောင်း​​တယ်'' ဟု
နား​​ကွဲမတတ် သံပြိုင်​​အော်ကြ​​သော​​ကြောင့်​​တည်း​​။

သိုး​​များ​​သည် ငါး​​မိနစ်ခန့်​​ မရပ်မနား​​​အော်ကြသည်။ သိုး​​များ​​
အသံတိတ်သွား​​​သောအခါ ဝက်များ​​သည် အိမ်ထဲသို့​​ ပြန်၍
ဝင်သွား​​ကြပြီး​​ဖြစ်သဖြင့်​​ တိရစ္ဆာန်များ​​က ဘာမျှ မ​​ပြောလိုက်နိုင်ကြ​​တော့​​။

မ​​ဟော်၏ ပခုံး​​ကို တိရစ္ဆာန်တ​​ကောင်က နှုတ်သီး​​နှင့်​​ လာထိုး​​သည်။
မ​​ဟော်က လှည့်​​ကြည့်​​လိုက်​​သောအခါ နှုတ်သီး​​နှင့်​​ထိုး​​​နေသူမှာ ခွါဖြူဖြစ်သည်ကို
​​တွေ့​​ရသည်။ ခွါဖြူသည် အသက်ကြီး​​သဖြင့်​​ မျက်စိများ​​လည်း​​ ယခင်ကထက်
ပို၍ မှုန်​​နေပြီ။ ခွါဖြူက မ​​ဟော်၏ လည်ဆံကို ဖြည်း​​ညှင်း​​စွာကိုက်၍
တရား​​ကြီး​​ခုနှစ်ပါး​​ ကဗျည်း​​ထိုး​​၍ ထား​​​သော စပါး​​ကျီဖက်သို့​​ ​​ခေါ်၍သွား​​သည်။
စပါး​​ကျီနား​​သို့​​​ရောက်ကြ​​သောအခါ နှစ်​​ကောင်သား​​ ဘာမျှ မ​​ပြောကြဘဲ
ကဗျည်း​​ထိုး​​ထား​​သည် နံရံကို နှစ်မိနစ်ခန့်​​ ​​တွေ၍ ကြည့်​​​နေကြသည်။

ထို​​နောက် ခွါဖြူက ''မ​​ဟော်​​ရေ ငါ့​​မျက်စိ​​တွေကလဲ မှုန်လိုက်တာဟယ်။
နင်တဆိတ် ကြည့်​​​ပေး​​စမ်း​​ပါအုံး​​။ ငါ့​​မျက်စိက အယင်တုန်း​​က​​တောင်မှဘဲ
တာ​​လောက် ​​ဝေး​​​ဝေး​​ဆိုရင် ဘာမှ ​​ကောင်း​​​ကောင်း​​ မမြင်ရဘူး​​။ တာ​​ပေမဲ့​​
ငါ့​​အထင်​​ပြောရယင် နံရံက ကဗျည်း​​စာဟာ တမျိုး​​ကြီး​​ ဖြစ်​​နေတယ် ထင်တယ်။
ငါဘဲ မျက်စိမ​​ကောင်း​​လို့​​လား​​​တော့​​ မ​​ပြောတတ်ဘူး​​။ ဒို့​​တရား​​ကြီး​​ ခုနှစ်ပါး​​ဟာ
အယင်တုန်း​​ကလိုဘဲလား​​ဟ ကြည့်​​စမ်း​​ပါအုံး​​'' ဟု ဆိုသည်။

မ​​ဟော်သည် ယခင်က နှုတ်ဟ​​လေ့​​မရှိ​​သော်လည်း​​ သည်တခါတွင်
ခွါဖြူကို အား​​နာသဖြင့်​​ ကျီနံရံက ကဗျည်း​​စာကို ဖတ်ပြသည်။ ထိုစာတွင်
ယခင်ကကဲ့​​သို့​​ တရား​​ကြီး​​ ခုနှစ်ပါး​​ မရှိ​​တော့​​ဘဲ

အား​​လုံး​​​သော တိရစ္ဆာန်တို့​​မှာ တန်း​​တူဖြစ်သည်။ သို့​​ရာတွင်
အချို့​​တိရစ္ဆာန်တို့​​မှာ ပို၍တန်း​​တူဖြစ်ပြီး​​လျှင် အချို့​​တိရစ္ဆာန်တို့​​မှာ ​​လျှော့​​၍
တန်း​​တူဖြစ်သည် ဟူ၍သာ​​တွေ့​​ရ​​တော့​​သည်။

သို့​​ဖြစ်ရာ ​​နောက်တ​​နေ့​​တွင် ဝက်များ​​သည် အလုပ်ခွင်သို့​​ လက်ထဲ၌
နှင်တံတခုစီကိုင်၍ ဆင်း​​လာကြသည်။ ထိုအခါတိရစ္ဆာန်တို့​​စိတ်၌ ဆန်း​​သည်ဟု
မထင်ကြ​​တော့​​​ချေ။ ထို့​​ပြင် ဝက်များ​​သည် ကိုယ်စီကိုယ်င အသံဖမ်း​​စက်များ​​
ဝယ်ယူကြ​​ကြောင်း​​ စကား​​​ပြော ​​ကြေး​​နန်း​​များ​​လည်း​​ ကိုယ်စီကိုယ်င
တပ်ဆင်ထား​​​ကြောင်း​​ လူသား​​တို့​​ထုတ်​​သော သတင်း​​စာတို့​​ကို ဝယ်၍
ဖတ်​​နေကြ​​ကြောင်း​​ကို ကြား​​ရပြန်​​သောအခါ၌လည်း​​ တိရစ္ဆာန်များ​​သည် ဘာမျှ
မအံ့​​ဩကြ​​တော့​​​ချေ။ ထို့​​​နောက် ဗန္ဓုလသည် ​​ဆေး​​တံကိုခဲ၍ ပန်း​​ခြံထဲ၌
လမ်း​​​လျှောက်​​နေသည်ကို မြင်ကြရပြန်သည်။ ထိုမျှမက​​သေး​​ ဗန္ဓုလသည်
ဦး​​သာ​​ခေါင်၏ ပုဆိုး​​အင်္ကျီများ​​ကို ဝတ်၍ ​​ခေါင်း​​၌လည်း​​ ဦး​​သာ​​ခေါင်၏
​​ခေါင်း​​​ပေါင်း​​ကို ​​ပေါင်း​​ထား​​သည်ကို မြင်ကြရပြန်သည်။ ထို့​​​နောက်
ဗန္ဓုလမြတ်နိုး​​​သော ဝက်မတ​​ကောင်သည် ဦး​​သာ​​ခေါင်မိန်း​​မဝတ်​​သော
ပဒုမ္မာအင်္ကျီနှင့်​​ အတွင်း​​ခံ ဇာ​​ဘော်လီကို ဝတ်၍ ဦး​​သာ​​ခေါင်မိန်း​​မ၏
ဗလာလုံချည်ကို ဝတ်ကာ ဗန္ဓုလ၏ အပါး​​မှ ကနွဲ့​​ကယ ပါလာသည်ကို
​​တွေ့​​ကြရပြန်သည်။ သို့​​ရာတွင် ထိုသို့​​ မြင်ရ​​သော အခြင်း​​အရာများ​​သည်
အံ့​​ဩစရာ​​ကောင်း​​သည်ဟု တိရစ္ဆာန်တို့​​က မထင်ကြ​​တော့​​​ချေ။ ဝက်တို့​​သည်
ပင်လျှင် မွန်မြတ်​​သော တိရစ္ဆာန်ဘဝမှ ယုတ်ညံ​​သော လူသား​​တို့​​၏
အဖြစ်မျိုး​​သို့​​ ကူး​​​ပြောင်း​​၍ သွား​​​ချေပြီ။

​​နောက်တနင်္ဂ​​နွေတပတ်​​လောက်ကြာ​​သောအခါ အနီး​​အနား​​ရှိ
လူသား​​များ​​ကို ဗန္ဓုလက အ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​သို့​​ ထမင်း​​စား​​လာဖို့​​
ဘိတ်ကြား​​လိုက်သဖြင့်​​ လူသား​​တို့​​သည် သည​်​နေခင်း​​တွင် မြင်း​​ရထား​​များ​​ဖြင့်​​
​​ရောက်၍ လာကြသည်။ လူသား​​ဧည့်​​သည်တို့​​သည် ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​ကို
အနှံအစပ် လှည့်​​လည် ကြည့်​​ရှုကြပြီး​​လျှင် ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​၏
စည်ပင်တိုး​​တက်ခြင်း​​ကို အား​​လုံး​​ ဝိုင်း​​၍ ခြီး​​မွမ်း​​ကြသည်။ အထူး​​သဖြင့်​​
ဓါတ်မီး​​စက်ကို ခြီး​​မွမ်း​​ကြသည်။ ထိုအခိုက်တွင် တိရစ္ဆာန်တို့​​မှာ ယာထဲ၌
​​ပေါင်း​​သင်၍ ​​နေကြသည်။ တိရစ္ဆာန်တို့​​သည် ​​ခေါင်း​​မ​​ဖေါ်ဘဲ အလုပ်ကို
ကြိုး​​စား​​ပမ်း​​စား​​ ကုန်း​​၍ လုပ်​​နေကြသည်။ ထိုအခါမျိုး​​တွင် သူတို့​​ စိတ်ထဲ၌
ဝက်တို့​​က ပို၍ ​​ကြောက်စရာ​​ကောင်း​​သလား​​။ လူသား​​တို့​​က ပို၍ ​​ကြောက်စရာ
​​ကောင်း​​သလား​​ဟု မ​​ပြောတတ်​​လောက်​​အောင်ပင် ရှိကြသည်။

ထို​​နေ့​​ည​​နေတွင် ဝက်တို့​​​နေ​​သော အိမ်ဖက်ဆီမှ ရယ်​​မောသံ
သီချင်း​​ဆိုသံများ​​ ကြား​​ကြရသည်။ ဝက်တို့​​၏ အသံနှင့်​​ လူသား​​တို့​​၏
အသံများ​​​ရော၍ ​​ပေါ်လာ​​သောအခါ တိရစ္ဆာန်တို့​​မှာ အ​​ကြောင်း​​မည်ကဲ့​​သို့​​ဟု
သိလို​​သောစိတ် များ​​စွာ​​ပေါ်၍ လာကြသည်။ ဝက်တို့​​သည် လူသား​​တို့​​နှင့်​​
တန်း​​တူဆက်ဆံ၍ ​​နေကြပြီ။ ဤအကြိမ်ကား​​ တိရစ္ဆာန်နှင့်​​လူသား​​တို့​​ ပထမဆုံး​​
တန်း​​တူဆက်ဆံခြင်း​​​ပေတည်း​​။ တိရစ္ဆာန်တို့​​သည် ဝက်နှင့်​​လူသား​​တို့​​ အသံများ​​
ထွက်​​ပေါ်လာရာ အိမ်ဖက်သို့​​ တစုတရုံး​​ကြီး​​ ဖြည်း​​ညှင်း​​စွာ သွား​​၍
ကြည့်​​ကြသည်။

ဝင်း​​တံခါး​​ဝတွင် ခဏတန့်​​၍ ​​နေကြပြီး​​​နောက် ခွါဖြူက ​​ရှေ့​​​ဆောင်၍
ဝင်း​​ထဲသို့​​ ဝင်ကြသည်။ ​​ခြေသံမကြား​​​စေခြင်း​​အကျိုး​​ငှာ တိရစ္ဆာန်တို့​​သည်
​​ခြေဖျား​​​ထောက်၍ နင်း​​ကြသည်။ အရပ်မြင့်​​​သောတိရစ္ဆာန်များ​​က
ထမင်း​​စား​​ခန်း​​ပြူတင်း​​​ပေါက်မှ လှမ်း​​၍ ကြည့်​​ကြသည်။ ထမင်း​​စား​​ခန်း​​
စား​​ပွကြီး​​တွင် ဝက်ထဲမှ ထင်ရှား​​​သော ဝက်​​ခြောက်​​ကောင်နှင့်​​ လူသား​​
ဧည့်​​သည် ​​ခြောက်​​ယောက်ခန့်​​ ဝိုင်း​​၍ ထိုင်​​နေကြသည်။ ဗန္ဓုလက
အမှတ်တစ်​​နေရာဖြစ်​​သော စား​​ပွဲထိပ်က ထိုင်သည်။ ဝက်တို့​​မှာ ရှက်ကိုး​​
ရှက်ကန်း​​ မဖြစ်ကြ။ ဝက်နှင့်​​ လူသား​​တို့​​သည် ဖဲရိုက်၍ ​​နေကြသည်။ ပြီး​​လျှင်
ဖဲဝိုင်း​​ကို ရပ်၍ အရက်​​သောက်ဖို့​​ ပြင်ကြသည်။ ထို​​နောက်
ဖန်ချိုင့်​​ကြီး​​တခုထဲမှ ဗျစ်ရည်များ​​ကို ဖန်ခွက်များ​​ထဲသို့​​ ထည့်​​၍ ဝက်​​ရော
လူသား​​ပါ အား​​လုံး​​​သောက်ကြသည်။ အိမ်​​ဘေး​​မှ အံ့​​ဩ​​သောမျက်နှာထား​​နှင့်​​
​​ချောင်း​​၍ ကြည့်​​​နေကြ​​သော တိရစ္ဆာန်များ​​ကိုကား​​ ဝက်နှင့်​​လူများ​​ထဲက
ဘယ်သူမှ မမြင်ကြ။

ထို့​​​နောက် ဦး​​​ပေါက်​​ကျော်က သူ့​​ဖန်ခွက်ကို ကိုင်၍မတ်တတ်ထပြီး​​လျှင်
အရက်ခွက်ကို ​​မြှောက်၍ ဆု​​တောင်း​​စကား​​​ပြောသည်။ ဦး​​​ပေါက်​​ကျော်က
အနည်း​​ငယ်စကား​​ပလဒင်ခံပြီး​​​ပြောသည်မှာ ''ယ​​နေ့​​ ဤထမင်း​​စား​​ဝိုင်း​​ကြီး​​ကို
လာရသည့်​​အတွက် ကျွန်​​တော်နှင့်​​တကွ လူသား​​မိတ်​​ဆွေများ​​သည် အား​​လုံး​​ပင်
လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ဝမ်း​​သာကြပါသည်။ ယ​​နေ့​​ကစ၍ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​နှင့်​​
လူသား​​တို့​​ တဦး​​နှင့်​​ တဦး​​ အထင်အမြင်လွဲခဲ့​​ခြင်း​​များ​​ ပ​​ပျောက်သွား​​သဖြင့်​​
အထူး​​ပင် ကျွန်​​တော်တို့​​ နှစ်​​ထောင်း​​အား​​ရ ရှိပါသည်။
​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​သား​​တို့​​ကလည်း​​ ကျွန်​​တော်တို့​​ လူသား​​များ​​ကဲ့​​သို့​​ပင်
နှစ်​​ထောင်း​​အား​​ရ ရှိကြလိမ့်​​မည်ဟု ယုံကြည်ပါသည်။ ယခင်က
​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​ ပိုင်ရှင်များ​​အ​​ပေါ်တွင် ကျွန်​​တော်တို့​​လူသား​​အချို့​​က
အထင်အမြင်လွဲ​​နေခဲ့​​ကြပါသည်။ ထိုအထဲတွင် ကျွန်​​တော်ကိုယ်တိုင် မပါပါ။
ထိုကဲ့​​သို့​​ အထင်အမြင်လွဲ​​နေခဲ့​​ကြသည့်​​ အတွက် ဝမ်း​​နည်း​​ဖွယ်ကိစ္စများ​​
​​ပေါ်ခဲ့​​ပါသည်။ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​ကို ဝက်များ​​က စီမံအုပ်ချုပ်​​နေခြင်း​​သည်
ဓမ္မတာတရား​​နှင့်​​ ဆန့်​​ကျင်ပြီး​​လျှင် လူသား​​တို့​​ အကျိုး​​ယုတ်ရာယုတ်​​ကြောင်း​​
ဖြစ်သည်ဟုလည်း​​ အချို့​​လူသား​​များ​​က အထင်မှား​​ခဲ့​​ကြပါသည်။

အချို့​​လူသား​​များ​​က စုံစမ်း​​စစ်​​ဆေး​​ခြင်း​​ မပြုဘဲနှင့်​​ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​
တွင် အရှက်အ​​ကြောက် ကင်း​​မဲ့​​စွာ အရမ်း​​ဖြစ်ချင်သလို ဖြစ်၍​​နေသည်ဟုလည်း​​
ထင်ခဲ့​​ကြပါသည်။ ထိုကဲ့​​သို့​​ ​​ပေါက်လွှတ်ပဲစား​​ဖြစ်​​နေခြင်း​​သည် အနီး​​အနား​​ရှိ
လူသား​​ကွင်း​​များ​​သို့​​ပင် ကူး​​စက်သွား​​လိမ့်​​မည်ဟု စိုး​​ရိမ်မကင်း​​
ဖြစ်ကြသူများ​​လည်း​​ မနည်း​​ပါ။ အချို့​​က အလုပ်သမား​​များ​​သည်ပင်
​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​၏ အတုကို ယူပြီး​​လျှင် အလုပ်ရှင်များ​​အား​​
​​တော်လှန်ကြလိမ့်​​မည်ဟုလည်း​​ ပူပန်မိကြပါသည်။ ယခုကျွန်​​တော်တို့​​ ကိုယ်တိုင်
​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​ကို လာကြည့်​​​သောအခါကျမှ ထိုကဲ့​​သို့​​ လူသား​​တို့​​စိတ်က
​​တွေး​​​တော်ပူပန်​​နေကြခြင်း​​များ​​သည် ​​တောရမ်း​​မယ်ဘွဲ့​​များ​​ ဖြစ်သည်ကို
သိရပါသည်။ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​မှာ ​​နောက်ဆုံး​​​ပေါ်နည်း​​စနစ်များ​​ကို သုံး​​၍
စည်း​​ကမ်း​​လည်း​​ အင်မတန်​​သေဝပ်ပြီး​​လျှင် ကျွန်​​တော်တို့​​လူသား​​များ​​က
အတုခိုး​​စရာများ​​ပင် အများ​​အပြား​​ရှိ​​ကြောင်း​​ကို ကျွန်​​တော် ​​တွေ့​​ရပါသည်။

ကျွန်​​တော်ကိုယ်တိုင် ​​တွေ့​​ရပြီး​​ အလွန်သ​​ဘောကျ​​သောအချက်တခုမှာ
​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​ရှိ ​​အောက်တန်း​​စား​​ တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ အလုပ်ကို ပို၍
လုပ်ရပြီး​​လျှင် အစား​​ကို ​​လျှော့​​၍ စား​​ရခြင်း​​ပင်ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်​​တော်တို့​​
လူသား​​ကွင်း​​များ​​က တိရစ္ဆာန်များ​​​တောင် ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​က
​​အောက်တန်း​​စား​​တိရစ္ဆာန်များ​​​လောက် အစာကို ​​လျှော့​​၍ မစား​​ရသည်ကို
​​တွေ့​​ရပါသည်။ ဤအချက်တွင် ကျွန်​​တော်တို့​​လူသား​​များ​​သည် ရှက်​​ကြောက်​​နေဖို့​​
မလိုပါ။ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​၏ နမူနာကို ယူဖို့​​ထိုက်ပါသည်။
ကျွန်​​တော်တို့​​လူသား​​များ​​သည် ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​က ပြန်သွား​​သည့်​​အခါတွင်
​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​က ထူး​​ခြား​​​သော နမူနာများ​​ကို လိုက်နာကျင့်​​သုံး​​ကြမည်မှာ
အမှန်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ ထို့​​​ကြောင့်​​ ​​နောင်အဖို့​​တွင် တိရစ္ဆာန်နှင့်​​ လူသား​​တို့​​
မဟာမိတ်ကဲ့​​သို့​​ သ​​ဘောထား​​သင့်​​ပါသည်။ သ​​ဘောထား​​ကြလိမ့်​​မည်ဟုလည်း​​
ယုံကြည်ပါသည်။

ဝက်နှင့်​​လူသား​​တို့​​မှာ စီး​​ပွါး​​လုဖက်များ​​ဟု သ​​ဘောထား​​စရာ
အ​​ကြောင်း​​မရှိပါ။ ဝက်တို့​​၏ ဒုက္ခလည်း​​ လူသား​​တို့​​၏ ဒုက္ခပင်ဖြစ်၍
လူသား​​တို့​​၏ ဒုက္ခလည်း​​ ဝက်တို့​​၏ ဒုက္ခပင်ဖြစ်ပါသည်။ ဥပမာဆို​​သော်
အလုပ်သမား​​ပြဿနာတွင် ဝက်တို့​​အဖို့​​ လူသား​​တို့​​အဖို့​​ ဘာမျှ
ခြား​​နား​​ခြင်း​​မရှိပါ။ အသင်ဝက်လူကြီး​​မင်း​​တို့​​တွင် ​​အောက်တန်း​​စား​​တိရစ္ဆာန်တို့​​ကို
နိုင်နင်း​​​အောင်လုပ်ဖို့​​ ပြဿနာရှိသလိုဘဲ ကျွန်​​တော်တို့​​လူသား​​များ​​မှာလည်း​​
​​အောက်တန်း​​စား​​လူသား​​များ​​၏ ပြဿနာရှိပါသည်'' ဟု ​​ပြောသည်။ ထိုအခါ
ထမင်း​​စား​​ပွဲက ပရိသတ်တို့​​က ကျယ်​​လောင်စွာ ဩဘာ​​ပေး​​ကြသည်။ ထို​​နောက်
ဦး​​​ပေါက်​​ကျော်က ''ယခု ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​သို့​​ ကျွန်​​တော်တို့​​လူသား​​များ​​
လာကြည့်​​သည့်​​အခါတွင် ​​အောက်တန်း​​စား​​ တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ ရာရှင်(ရိက္ခာ)
​​လျှော့​​၍ရခြင်း​​ အလုပ်ချိန်ပို၍လုပ်ကြရခြင်း​​ သက်​​တောင့်​​သက်သာမှုများ​​နှင်
ကင်း​​​ဝေး​​ရခြင်း​​များ​​ကို ​​တွေ့​​ရသဖြင့်​​ ဝက်​​ခေါင်း​​​ဆောင်ကြီး​​တို့​​၏ စီမံအုပ်ချုပ်ပုံကို
ကျွန်​​တော်တို့​​လူသား​​များ​​က မခြီး​​ကျူး​​ဘဲ မ​​နေနိုင်​​အောင် ဖြစ်ပါသည်ခင်ဗျား​​။
ထို့​​​ကြောင့်​​ လူကြီး​​မင်း​​များ​​အား​​လုံး​​တို့​​၏ ဖန်ခွက်များ​​တွင် ဗျစ်ရည်
အပြည့်​​ထည့်​​ကြပြီး​​လျှင် ''​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​ သာယာဝ​​ပြောရှိ​​စေ​​သော'' ဟု
ဆု​​တောင်း​​၍ ​​သောက်ကြပါမည့်​​အ​​ကြောင်း​​ ကျွန်​​တော်လူသား​​ ဦး​​​ပေါက်​​ကျော်က
အကြံ​​ပေး​​စကား​​ ​​ပြောကြား​​ပါသည်'' ဟုဆိုကာ နိဂုံး​​ချုပ်လိုက်သည်။

ထိုအခါ ဆူညံစွာ ဩဘာ​​ပေး​​ကာ ကြမ်း​​ကို ​​ခြေနှင့်​​ ​​ဆောင့်​​၍
​​ကောင်း​​ခြီး​​​ပေး​​သူကလည်း​​ ​​ပေး​​ကြသည်။ ဦး​​​ပေါက်​​ကျော်၏ စကား​​ကို ဗန္ဓုလက
သ​​ဘောကျလှသဖြင့်​​ ဗန္ဓုလသည် ဦး​​​ပေါက်​​ကျော်ရှိသည့်​​ ဖက်သို့​​လှည့်​​၍
သွား​​ပြီး​​လျှင် ဦး​​​ပေါက်​​ကျော်နှင့်​​ ဖန်ခွက်ခြင်း​​ ဆတ်ကာဗျစ်ရည်ကို
​​သောက်သည်။ ဆူညံစွာ ဩဘာ​​ပေး​​ခြင်း​​များ​​ ရပ်စဲသွား​​​သောအခါ
မတ်တတ်ထလျှက်ပင်ရှိ​​သေး​​​သော ဗန္ဓုလက သူလည်း​​ စကား​​အနည်း​​ငယ်
​​ပြောလို​​သေး​​​ကြောင်း​​ ​​ပြောသည်။

ဗန္ဓုလသည် စကား​​တိုတို ​​ပြောတတ်သည့်​​အတိုင်း​​ တိုတိုနှင့်​​
အချက်ကျကျ ​​ပြောသည်။ ဗန္ဓုလက ​​ပြောသည်မှာ ''ကျွန်​​တော်တို့​​သည်
ယခင်က လူသား​​များ​​နှင့်​​ အထင်အမြင် လွဲမှား​​ကာ မတဲ့​​မရှုဖြစ်ခဲ့​​ရာမှ ယခုကဲ့​​သို့​​
မဟာမိတ်ပြန်၍ ဖြစ်ရသည့်​​အတွက် အလွန်အကျူး​​ အထူး​​ပင် ဝမ်း​​သာပါတယ်။
ကျွန်​​တော်တို့​​ ဝါဒဟာ လူသား​​များ​​ကို ​​တော်လှန်ဖို့​​ ဝါဒဆိုပြီး​​လဲ တချို့​​က
​​ပြောကြပါတယ်။ တာဟာ သက်သက်မဲ့​​ မဟုတ်မမှန်လုပ်ကြံပြီး​​​ပြောကြတာပါ။
ကျွန်​​တော်နှင့်​​ တကွ ကျွန်​​တော်ရဲ့​​လုပ်​​ဖေါ်လုပ်ဖက်များ​​ဟာ ဘယ်အခါကမျှ
လူသား​​များ​​ကို ​​တော်လှန်ဖို့​​ စိတ်မကူး​​ခဲ့​​ကြပါဘူး​​။ ကျွန်​​တော်တို့​​
အနီး​​အနား​​တဝိုက်ရှိ လူသား​​များ​​ပိုင်​​သော တိရစ္ဆာန်များ​​ကို ​​တော်လှန်​​အောင်
ကျွန်​​တော်တို့​​က လှံု့​​​ဆော်​​ပေး​​​နေတယ်ဆိုတာလဲ ကျွန်​​တော်တို့​​ကို
မလိုတဲ့​​ရန်သူများ​​က လွှင့်​​တဲ့​​သတင်း​​ပါ။ ကျွန်​​တော်တို့​​ဟာ ငြိမ်း​​ချမ်း​​​ရေး​​ကိုသာ
အလိုရှိပါတယ်။ ယခုမှသာ ငြိမ်း​​ချမ်း​​​ရေး​​ကို အလိုရှိတာ မဟုတ်ပါဘူး​​။
ယခင့်​​ယခင်ကလဲ အလိုရှိခဲ့​​တာပါဘဲ။ ​​နောက်​​နောင်ကိုလဲဘဲ ငြိမ်း​​ချမ်း​​​ရေး​​ကိုသာ
အလိုရှိမှာပါဘဲ။ ကျွန်​​တော်တို့​​ရဲ့​​ တခုတည်း​​​သော အာသီသမှာ ကျွန်​​တော်တို့​​
ပတ်ဝန်း​​ကျင်မှာရှိတဲ့​​ လူသား​​များ​​နဲ့​​ ​​ရွှေလမ်း​​​ငွေလမ်း​​​ဖေါက်ပြီး​​ ငြိမ်း​​ချမ်း​​စွာ
​​နေဖို့​​ဘဲဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်​​တော်ကိုယ်တိုင် ယခုဦး​​စီး​​ အုပ်ချုပ်လျက်ရှိတဲ့​​
​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​ကိုလည်း​​ သမဝါယမစနစ်အရ ဖွဲ့​​စည်း​​ထား​​တယ် ဆိုတာကို
ယခုကြွလာကြတဲ့​​ လူသား​​လူကြီး​​မင်း​​များ​​ သိ​​စေလိုပါတယ်။
​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​ရဲ့​​ ''ဂရန်'' များ​​ဟာ ကျွန်​​တော့်​​ နာမည်နဲ့​​ပင် ရှိ​​သော်လည်း​​
ကျွန်​​တော် တဦး​​တည်း​​ပိုင် မဟုတ်ပါဘူး​​။ ကျွန်​​တော်တို့​​ ဝက်များ​​ စု​​ပေါင်း​​၍
ပိုင်တဲ့​​ ပစ္စည်း​​ဖြစ်ပါတယ်။

ကျွန်​​တော်တို့​​ အ​​ပေါ်မှာ လူသား​​လူကြီး​​များ​​က သင်္ကာယန
မကင်း​​မဖြစ်ကြ​​တော့​​ဘူး​​ ဆိုတာ​​တော့​​ ကျွန်​​တော် ယုံကြည်ပါတယ်။ တာ​​ပေမဲ့​​
ကျွန်​​တော်တို့​​ အ​​ပေါ်မှာ လူသား​​လူကြီး​​မင်း​​များ​​ ပို၍ယုံကြည်သည်ထက်
ယုံကြည်​​အောင် ကျွန်​​တော် ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​က တချို့​​ ဓ​​လေ့​​ထုံး​​စံများ​​ကိုလဲ
မကြာခင်ကဘဲ ပြုပြင်​​ပြောင်း​​လဲပစ်လိုက်ပါပြီ။ ဥပမာဆိုပါစို့​​ ယခင်က
ကျွန်​​တော်တို့​​ အထဲက တချို့​​ အ​​မြော်အမြင်မရှိကြသူတို့​​​ကြောင့်​​ ကျွန်​​တော်တို့​​
အချင်း​​ချင်း​​ တဦး​​နှင့်​​ တဦး​​ ရဲ​​ဘော်လို့​​ ​​ခေါ်ကြပါတယ်။ ယခု ကျွန်​​တော့​​
အမိန့်​​အရ တိရစ္ဆာန်အချင်း​​ချင်း​​ တဦး​​နှင့်​​တဦး​​ရဲ​​ဘော်လို့​​ မ​​ခေါ်ရ​​တော့​​ပါဘူး​​။
​​နောက်ပြီး​​​တော့​​ ဝက်​​ခေါင်း​​ရိုး​​ကြီး​​တခုကို တိုင်ငုတ်​​ပေါ်မှာတင်ပြီး​​ တနင်္ဂ​​နွေ​​နေ့​​
မနက်တိုင်း​​ တိရစ္ဆာန်အား​​လုံး​​ စီတန်း​​သွား​​ပြီး​​ အရိုအ​​သေ​​ပေး​​ရတဲ့​​ ထုံး​​စံကိုလဲ
ဖျက်ပစ်လိုက်ပါပြီ။ ဒီထုံး​​စံဟာ ဘယ်နည်း​​ဘယ်ပုံနဲ့​​ ဘယ်သူက စခဲ့​​လို့​​
​​ပေါ်လာတယ်ဆိုတာ ကျွန်​​တော်လဲ မ​​ပြောတတ်ပါဘူး​​။ ယခု​​တော့​​ အဲဒီ
ဝက်​​ခေါင်း​​ရိုး​​ကြီး​​ကိုလဲ ​​မြေကြီး​​ထဲ တခါထဲ မြှုပ်ပစ်လိုက်ပါပြီ။ ပြီး​​​တော့​​
လူသား​​လူကြီး​​မင်း​​များ​​ သတိထား​​ပြီး​​ အလံတိုင်​​ပေါ်က ကျွန်​​တော်တို့​​ရဲ့​​ အလံကို
ကြည့်​​မိမယ်ဆိုယင်လဲ အယင်ကနှင့်​​ မတူဘဲ ​​ပြောင်း​​လဲထား​​တာကို
​​တွေ့​​ရပါလိမ့်​​မယ်။

ယခင်ကဆိုလျှင် ကျွန်​​တော်တို့​​အလံမှာ အစိမ်း​​ခံ​​ရောင်​​ပေါ်တွင်
အဖြူ​​ရောင်ဖြင့်​​ ချိုနှင့်​​ခွါပုံ ​​ရေး​​ထား​​ပါတယ်။ ယခု ကျွန်​​တော့်​​ အမိန့်​​အရ ချိုနှင့်​​
ခွါပုံကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး​​ အစိမ်း​​​ရောင် သက်သက်ဘဲ ထား​​ပါ​​တော့​​တယ်။
ဦး​​​ပေါက်​​ကျော်ရဲ့​​ မွန်မြတ်တဲ့​​ မိန့်​​ခွန်း​​ထဲမှာ ကျွန်​​တော် ​​စောဒကတက်စရာ
တခုဘဲ ရှိပါတယ်။ ဦး​​​ပေါက်​​ကျော်က ကျွန်​​တော်တို့​​ ကွင်း​​ကို
​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​လို့​​ ​​ခေါ်ပါတယ်။ အဲဒါကိုလဲ ကျွန်​​တော် ယခုကစပြီး​​
ပြင်လိုက်ပါမယ်။ ​​နောင်ကို ကျွန်​​တော်တို့​​ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​လို့​​ မ​​ခေါ်​​တော့​​ဘဲ
မူလနာမည်မှန် နာမည်ရင်း​​အတိုင်း​​ ယင်း​​မာပင်ကွင်း​​လို့​​ ​​ခေါ်ဖို့​​ ယခုကစပြီး​​
ကျွန်​​တော်ပြုပြင်လိုက်ပါ့​​မယ်။ ​​နောင်အဖို့​​ တိရစ္ဆာန်နှင့်​​ လူသား​​ ခြား​​နား​​ခြင်း​​
မရှိ​​စေရပါဘူး​​။ တာ​​ကြောင့်​​ လူကြီး​​မင်း​​များ​​မှာ ကိုယ်ဖန်ခွက်ကို ကိုယ်ဗျစ်ရည်
ပြည့်​​​အောင် ထည့်​​ထား​​ကြပါ။ ယခု ကျွန်​​တော်က ''ယင်း​​မာပင်ကွင်း​​
သာယာဝ​​ပြောရှိ​​စေ​​သော'' ဟု ဆိုလိုက်တဲ့​​အခါမှာ အား​​လုံး​​ ဖန်ခွက်ချင်း​​ဆတ်၍
​​သောက်​​တော်မူကြပါ'' ဟု ​​ပြောသည်။

ထိုအခါ ​​သောင်း​​​သောင်း​​ဖျဖျ ဩဘာ​​ပေး​​ကြပြီး​​လျှင် ဖန်ခွက်များ​​ကို
တဦး​​နှင့်​​တဦး​​ ဆတ်၍ အသီး​​သီး​​​မော့​​ကာ ​​သောက်ကြသည်။ ​​ဘေး​​မှ
​​ချောင်း​​ကြည့်​​​နေကြ​​သော တိရစ္ဆာန်များ​​အဖို့​​မှာကား​​ ဝက်များ​​ပြုလုပ်ပုံသည်
ထူး​​ဆန်း​​လွန်း​​သဖြင့်​​ မစဉ်း​​စား​​တတ်​​အောင် ဖြစ်လျက်ရှိသည်။ ဝက်များ​​၏
မျက်နှာမှာ ယခင်ကနှင့်​​ လုံး​​ဝမတူဘဲ တမျိုး​​တဖုံ ​​ပြောင်း​​လဲလျက်ရှိသည်။
ခွါဖြူသည် ဟိုမျက်နှာကြည့်​​ သည်မျက်နှာကြည့်​​ ကြည့်​​၍​​နေသည်။
မျက်စိမှုန်​​နေသဖြင့်​​ သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရ။ တချို့​​ဝက်များ​​မှာ အရက်တန်ခိုး​​​ကြောင့်​​
ဝဖြိုး​​၍ ​​မေး​​​အောက်က ထစ်၍ပင်​​နေသည်။ အချို့​​ဝက်များ​​မှာ ​​မေး​​​စေ့​​ ငါး​​ထပ်
အချို့​​မှာ ​​လေး​​ထပ် အချို့​​မှာသုံး​​ထပ် စသဖြင့်​​ တိုး​​၍​​နေသည်။
ဩဘာ​​ပေး​​သံများ​​ငြိမ်သွား​​​သောအခါ ဗျစ်ရည် မ​​သောက်ခင်က ရပ်ထား​​​သော
ဖဲဝိုင်း​​ကို ဆက်၍ ကစား​​ကြသည်။ ​ဘေး​​က​​ချောင်း​​ကြည့်​​​နေကြ​​သော
တိရစ္ဆာန်တို့​​လည်း​​ ကိုယ်စီ ကိုယ်င တိတ်ဆိတ်စွာ ပြန်ကြသည်။

သို့​​ရာတွင် အနည်း​​ငယ် သွား​​မိကြ​​သောအခါ ဆူညံသံကြား​​သဖြင့်​​
တိရစ္ဆာန်များ​​သည် ကပြာကရာ ပြန်လှည့်​​လာကြပြီး​​လျှင် ပြူတင်း​​​ပေါက်မှ
​​ချောင်း​​၍ ကြည့်​​ကြပြန်သည်။ ဖဲဝိုင်း​​တွင် ရန်ဖြစ်လျက်ရှိသည်။ ဆဲသူက ဆဲ
ဆူသူက ဆူ စား​​ပွဲကို လက်သီး​​နှင့်​​ ထုသူကထု စား​​​တောမလို ဝါး​​​တော့​​မလို
ကြည့်​​သူကကြည့်​​နှင့်​​ အ​​တော် က​​မောက်ကမ ဖြစ်လျက်ရှိသည်။ အ​​ကြောင်း​​မှာ
ဗန္ဓုလလက်ထဲတွင်လည်း​​ တစ်သုံး​​လုံး​​ ဦး​​​ပေါက်​​ကျော် လက်ထဲတွင်လည်း​​
တစ်သုံး​​လုံး​​ ​​ရောက်​​နေ​​သော​​ကြောင့်​​ ဖြစ်​​လေသည်။

ဝက်​​ခြောက်​​ကောင်နှင့်​​ လူသား​​​ခြောက်ဦး​​တို့​​မှာ တဖက်နှင့်​​ တဖက်
စား​​မလို ဝါး​​မလို ဖြစ်၍ ​​နေကြပြီ။ ထိုအချိန်တွင် ဝက်နှင့်​​လူသား​​မှာ
ခြား​​နား​​ခြင်း​​မရှိ​​တော့​​။ မွန်မြတ်​​သော ဝက်တို့​​သည် ယုတ်ညံ့​​သွား​​၍ လူသား​​နှင့်​​
ခြား​​နား​​ခြင်း​​ မရှိ​​လေသ​​လော။ သို့​​မဟုတ် ယုတ်ညံ့​​​သော လူသား​​တို့​​သည်
ဝက်တို့​​ကဲ့​​သို့​​ မွန်မြတ်လာ၍ ခြား​​နား​​ခြင်း​​ မရှိ​​လေသ​​လော။ ​​ဘေး​​က
​​ချောင်း​​ကြည့်​​​နေကြ​​သော တိရစ္ဆာန်တို့​​သည် ဝက်များ​​မျက်နှာကို ကြည့်​​လိုက်
လူသား​​များ​​မျက်နှာကို ကြည့်​​လိုက်နှင့်​​ အပြန်ပြန် အလှန်လှန်ကြည့်​​ကြသည်။
သို့​​ရာတွင် ဝက်နှင့်​​လူသား​​ လူသား​​နှင့်​​ဝက် ဘယ်ဒင်း​​ကဝက် ဘယ်ဒင်း​​က
လူသား​​ ဘယ်ဒင်း​​ကလူသား​​ ဘယ်ဒင်း​​ကဝက်ဟု ခွဲခြား​​၍ မရ​​အောင်
ရှိ​​လေ​​တော့​​သတည်း​​။