...::: ခြေ​လေး​ချောင်း​တော်လှန်​ရေး​ :::...

ထိုနှစ်တွင် တနှစ်လုံး​​ တိရစ္ဆာန်များ​​သည် ​​ချွေး​​ဒီး​​ဒီး​​ကျ​​အောင်
အလုပ်လုပ်ကြရသည်။ ဘယ်လိုပင် ပင်ပန်း​​​သော်လည်း​​ ကိုယ့်​​အလုပ်ကို
လုပ်ကြခြင်း​​ ဖြစ်သဖြင့်​​ စိတ်မညစ်ကြ။ သူတို့​​ လုပ်​​သောအလုပ်မှာ အလကား​​
ထိုင်စား​​​နေကြ​​သော လူသား​​ သူခိုး​​ သူဝှက်တို့​​ အကျိုး​​အတွက်မဟုတ်ဘဲ
သူတို့​​ကိုယ်တိုင်၏ အကျိုး​​ဖြစ်သည့်​​ပြင် သူတို့​​ ​​နောင်လာ​​နောက်သား​​တို့​​၏
အကျိုး​​လည်း​​ ဖြစ်သဖြင့်​​ ဘယ်တိရစ္ဆာန်ကမျှ အပင်ပန်း​​ခံဖို့​​ အနစ်နာခံဖို့​​
မတွန့်​​တိုကြ။

တိရစ္ဆာန်တို့​​သည် တ​​နွေလုံး​​ တမိုး​​လုံး​​ တ​​နေ့​​လျှင် ဆယ်နာရီကျ
အလုပ်လုပ်ကြသည်။ ထို့​​​နောက်ဗန္ဓုလက တနင်္ဂ​​နွေ​​နေ့​​ ည​​နေပိုင်း​​များ​​လည်း​​
အလုပ်လုပ်ကြရမည်ဟု ​​ပြောသည်။ တနင်္ဂ​​နွေ​​နေ့​​ည​​နေပိုင်း​​ အလုပ်မှာ
​​စေတနာရှိမှ လုပ်ရမည့်​​ အလုပ်ဖြစ်သည်။ သို့​​ရာတွင် တနင်္ဂ​​နွေ​​နေ့​​ ည​​နေပိုင်း​​
အလုပ်အလုပ်​​သော တိရစ္ဆာန်တို့​​မှာ အစာတဝက် အ​​လျှော့​​ခံရလိမ့်​​မည်။ ထိုကဲ့​​သို့​​
တနင်္ဂ​​နွေ​​နေ့​​ ည​​နေပိုင်း​​ပါ အလုပ် လုပ်ကြပါလျှက်နှင့်​​လည်း​​ အချို့​​အလုပ်များ​​မှာ
မပြီး​​ဘဲ ကျန်လျက်ရှိသည်။ ထိုနှစ်တွင် အသီး​​အနှံ ခါတိုင်း​​နှစ်များ​​​လောက်
မထွက်။ ​​မြေပဲခင်း​​ နှမ်း​​ခင်း​​များ​​လည်း​​ အထွန်​​နောက်ကျ​​နေသဖြင့်​​ ​​မြေပဲ မကြဲရ။
ထို့​​​ကြောင့်​​​ဆောင်း​​ဝင်လျှင် အကြပ်အတည်း​​နှင့်​​ ​​တွေ့​​ကြဖွယ်ရှိသည်။

ထို့​​ပြင် ဓါတ်မီး​​စက်တည်ဖို့​​ ကိစ္စအတွက်ကလည်း​​ ​​မြှော်လင့်​​သည်ထက်
ပို၍ခက်ခဲ​​နေသည်။ ဦး​​သာ​​ခေါင်အိမ်ထဲမှ သလဲများ​​ အင်္ဂ​​တေမှုန့်​​များ​​
အ​​တော်များ​​များ​​​တွေ့​​သဖြင့်​​ တမျိုး​​​နေရာကျ​​သော်လည်း​​ ဓါတ်မီး​​စက်
​​ခေါင်း​​တိုင်တည်ဖို့​​အတွက် ​​ကျောက်တုံး​​များ​​ရနိုင်ဖို့​​ ပြဿနာမှာမလွယ်။
​​ကျောက်တုံး​​များ​​ကို အရွယ်​​တော်ဖြစ်​​အောင် ထုဖို့​​ ဆစ်ဖို့​​ အလုပ်မှာ စို့​​များ​​
တူများ​​ဖြင့်​​ လုပ်ရမည့်​​ အလုပ်ဖြစ်သည်။ တိရစ္ဆာန်တို့​​မှာ လူလို မတ်တတ်ရပ်၍
စို့​​များ​​တူများ​​နှင့်​​ အလုပ်မလုပ်တတ်။ ထို့​​​ကြောင့်​​ အကြံရအိုက်၍ ​​နေကြသည်။
​​နောက်ရက် အ​​တော်ကြာမှ ​​ကျောက်တုံး​​များ​​ကို ​​တောင်ကမ်း​​ပါး​​​ပေါ်မှ ပစ်ချပြီး​​
ခွဲဖို့​​ အကြံရကြသည်။ တိရစ္ဆာန်များ​​သည် ဦး​​သာ​​ခေါင်လက်ထက်က
ကျန်ရစ်ခဲ့​​​သော ​​ကျောက်တုံး​​ကြီး​​များ​​ကို အ​​လော​​တော်ဖြစ်​​စေရန်
​​တောင်ကမ်း​​ပါး​​ယံမှ ​​အောက်သို့​​ ပစ်ချဖို့​​အတွက် ကြိုး​​များ​​ဖြင့်​​ ချည်ကာ ဆွဲ၍
တင်ကြသည်။ ​​ကျောက်တုံး​​ကြီး​​များ​​ကို ဆွဲ၍တင်ရာတွင် နွား​​ဆိတ်သိုး​​မကျန်
အကုန်ဝိုင်း​​၍ လုပ်ကြသည်။ တခါတရံ ဝက်များ​​ကပင် ကူ၍ လုပ်ကြသည်။
​​တောင်ကမ်း​​ပါး​​ယံ​​ပေါ်သို့​​ ​​ကျောက်တုံး​​ကြီး​​များ​​ ​​ရောက်​​အောင်တင်ဖို့​​ အလုပ်မှာ
အင်မတန် ကြန့်​​ကြာ​​သောအလုပ်ဖြစ်သည်။ ​​တောင်ကမ်း​​ပါး​​ယံမှ ​​အောက်သို့​​
ပစ်ချလိုက်​​သော ​​ကျောက်တုံး​​ကြီး​​များ​​အနက် တချို့​​လည်း​​ကွဲ၍ တချို့​​လည်း​​
မကွဲဘဲရှိသည်။ ကွဲပြီး​​သား​​ ​​ကျောက်တုံး​​များ​​ကို သယ်ဖို့​​ ကိစ္စမှာ
များ​​စွာမခက်လှ။ နွား​​များ​​က လှည်း​​နှင့်​​တင်၍ ဆွဲကြသည်။ သိုး​​များ​​
ဆိတ်များ​​က သူတို့​​နိုင်သ​​လောက် ​​ကျောက်တုံး​​များ​​ကို တတုံး​​စီ သယ်ကြသည်။
​​နွေ​​ပေါက်​​သောအခါ ​​ကျောက်တုံး​​များ​​ အ​​တော်များ​​များ​​စုမိပြီဖြစ်၍ ဓါတ်မီး​​စက်ကို
ဝက်များ​​က ကြီး​​ကြပ်ကာ တည်ဖို့​​လုပ်ကြသည်။

​​ကျောက်တုံး​​ကြီး​​များ​​ကို ​​တောင်ကမ်း​​ပါး​​ယံ​​ပေါ်သို့​​ တင်ရသည့်​​အလုပ်မှာ
အ​​တော် ခဲယဉ်း​​၍ တခါတရံ တတုံး​​တင်သည်နှင့်​​ တ​​နေကုန်သွား​​သည်။
ထိုကိစ္စတွင် ဂျိုကား​​မပါလျှင် အ​​တော်ခက်ဦး​​မည်။ ဂျိုကား​​တ​​ကောင်၏ အား​​မှာ
အား​​လုံး​​​သောတိရစ္ဆာန်တို့​​၏အား​​နှင့်​​ ညီမျှသ​​လောက်ရှိသည်။ တခါတရံ
လမ်း​​ခုလပ်တွင် ​​ကျောက်တုံး​​ကြီး​​​လျှောကျသဖြင့်​​ ​​ကျောက်တုံး​​ကြီး​​​နောက်သို့​​
တိရစ္ဆာန်များ​​ ပါ၍မသွား​​​စေရန် အ​​တော်သတိထား​​ကြရသည်။ ထိုအခါမျိုး​​တွင်
ဂျိုကား​​မှာ အင်မတန် အား​​ကိုး​​ရသည်။ ဂျိုကား​​တ​​ကောင်က ကိုယ်နှင့်​​
​​ဖေး​​ထား​​လိုက်လျှင် ​​တော်ရုံတန်ရုံ ​​လျှောကျချင်သည့်​​ ​​ကျောက်တုံး​​မှာ
တန့်​​၍သွား​​သည်။ ထိုအခိုက်တွင်မှ ကျန်တိရစ္ဆာန်များ​​က ဝိုင်း​​၍
ဆွဲတင်ကြသည်။ ဂျိုကား​​မှာ ​​ကျောက်တုံး​​ကြီး​​များ​​ကို သူတ​​ကောင်ထဲ
​​ခေါင်း​​ခံတင်ရသဖြင့်​​ ​​ဟောဟဲ ​​ဟောဟဲနှင့်​​ ​​မောပန်း​​၍ ​​ချွေး​​တလုံး​​လုံး​​နှင့်​​
ရှိသည်။ ခွါဖြူက ''ဂျိုကား​​ရယ် ဒါ​​လောက်​​တောင်ဘဲ အပင်ပန်း​​မခံပါနှင့်​​''
ဟု​​တောင်း​​ပန်သည်။ ဂျိုကား​​က နား​​မ​​ထောင်။ ဂျိုကား​​သည် ​​ပေါ်လာသမျှ​​သော
ပြဿနာများ​​ကို ''ငါအလုပ်ပိုလုပ်မယ်'' ''ဗန္ဓုလသည် အမြဲမှန်သည်''
ဆို​​သော​​ဆောင်ပုဒ်နှစ်ခုကို ရွတ်ကာ ​​ဖြေဖြတ်သည်။ ဂျိုကား​​သည် ယခင်က
အခြား​​တိရစ္ဆာန်များ​​ထက် တနာရီ​​စော​​စောပိုထပြီး​​ အလုပ်လုပ်​​နေရာမှ
အား​​မရ​​သေး​​သဖြင့်​​ သူ့​​ကို သူများ​​အိမ်ယာက မထခင် တနာရီခွဲပိုပြီး​​
​​စော​​စောနှိုး​​ပါဟု ကြက်ဖက​​လေး​​တ​​ကောင်အား​​မှာထား​​သည်။ သူ့​​မှာ
အား​​လပ်သည့်​​ အချိန်လည်း​​ များ​​များ​​မရှိ။ ရှိသမျှ​​သော အား​​လပ်ချိန်
က​​လေး​​များ​​တွင်လည်း​​ အအား​​မ​​နေဘဲ တ​​ကောင်ထဲ ​​ကျောက်တုံး​​ကွဲများ​​ကို
သွား​​၍ သယ်ပြီး​​ စက်တည်မည့်​​​နေရာသို့​​ ပို့​​သည်။

တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ ​​ဆောင်း​​တွင်း​​၌ ခါတိုင်း​​ထက် အလုပ်ပင်ပန်း​​ကြ
​​သော်လည်း​​ အစာ​​ရေစာ ငတ်ပြတ်ခြင်း​​မရှိ။ ဦး​​သာ​​ခေါင်ရှိတုန်း​​ကထက်
အစာပို၍ မစား​​ရဘူး​​ဆို​​တောင် ဦး​​သာ​​ခေါင်ရှိတုန်း​​ကထက် ​​လျှော့​​၍
စား​​ကြရသည်ဟုလည်း​​ မဆိုနိုင်။ အပိုဖြုန်း​​မည့်​​ သုံး​​မည် လူသား​​များ​​
​​လျော့​​သွား​​ပြီး​​ ကိုယ်စား​​ဖို့​​သာ ကိုယ်လုပ်ကြရသဖြင့်​​ တိရစ္ဆာန်တို့​​မှာ
အခြား​​အခက်အခဲများ​​အတွက် မ​​ထောင်း​​တာလှ။ ထို့​​ပြင် တိရစ္ဆာန်တို့​​
အလုပ်လုပ်နည်း​​မှာ လူတို့​​အလုပ်လုပ်နည်း​​ထက် ပို၍ ​​ကောင်း​​​သော
အချက်လည်း​​ အများ​​ရှိသည်။ ဥပမာ ​​ပေါင်း​​သင်​​သော အလုပ်ဆိုလျှင်
လူသား​​များ​​သည် သူတို့​​​လောက် ​​စေ့​​စပ်​​အောင်မလုပ်နိုင်။ ထို့​​ပြင်
တိရစ္ဆာန်များ​​ထဲမှ ခိုး​​မည့်​​ဝှက်မည့်​​သူတ​​ကောင်မှ မရှိသဖြင့်​​
လယ်ယာများ​​ကိုလည်း​​ စည်း​​ရိုး​​မကာဘဲ ထား​​နိုင်​​သော​​ကြောင့်​​ အလုပ်များ​​စွာ
သက်သာသည်။ ဥတုကုန်ခါနီး​​​သောအခါ သူတို့​​ဟာ သူတို့​​မလုပ်နိုင်​​သော
​​ရေနံဆီစ သံ​​ချောင်း​​စ ကြိုး​​စ သံကိရိယာ စ​​သောပစ္စည်း​​များ​​
ရှား​​ပါး​​စပြုလာသည်။ ထို့​​ပြင် မျိုး​​​စေ့​​နှင့်​​ ဓါတ်​​မြေဩဇာများ​​ တူရွင်း​​ တလပါ
စသည်များ​​နှင့်​​ ဓါတ်မီး​​စက်အတွက် တန်း​​ဆာပလာများ​​လည်း​​ ချို့​​တဲ့​​၍
​​နေကြသည်။ ထိုပစ္စည်း​​များ​​ကို မည်သို့​​ရ​​အောင်လုပ်ရမည်ဟု ဘယ်တိရစ္ဆာန်မျှ
စိတ်မကူး​​တတ်ကြ။

တ​​နေ့​​​သော တနင်္ဂ​​နွေ​​နေ့​​တွင် ဗန္ဓုလ၏ အမိန့်​​ကို ခံယူကြရန်
စု​​ဝေး​​လာကြ​​သော တိရစ္ဆာန်တို့​​ အစည်း​​အ​​ဝေး​​တွင် ဗန္ဓုလက
စီး​​ပွါး​​​ရေး​​ဝါဒသစ်​​ပြောင်း​​ဖို့​​ ဆုံး​​ဖြတ်ပြီး​​​ကြောင်း​​ ​​ကျေညာသည်။ ​​နောင်အဖို့​​တွင်
​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​က အခြား​​ကွင်း​​နီး​​နား​​ချင်း​​များ​​နှင့်​​ ကုန်သွယ်​​တော့​​မည်။
သို့​​ကုန်သွယ်ခြင်း​​မှာ လူသား​​တို့​​လို အမြတ်ရဖို့​​ မဟုတ်။ မိမိတို့​​
အပူတပြင်း​​လို​​နေ​​သော ပစ္စည်း​​များ​​ ရရန်အတွက်သာ ဖြစ်သည်။ ပထမဆုံး​​
ဓါတ်မီး​​စက် တည်ဖို့​​အတွက် ပစ္စည်း​​များ​​ကို အလျင်ရ​​အောင်လုပ်ရမည်။
ထိုကိစ္စအတွက် ​​ရှေး​​ဦး​​စွာ စပါး​​သစ်များ​​ကို ​​ရောင်း​​မည်။ ထိုဟာနှင့်​​မျှ
မ​​လောက်​​သေး​​လျှင် ကြက်ဥများ​​ကို ​​ငွေစနှင့်​​ ဖလှယ်မည်။ ရွာသစ်ကြီး​​ဖက်မှာ
ကြက်ဥ​​ဈေး​​ အင်မတန်​​ကောင်း​​သည်။ ကြက်ဥ ဥ​​ပေး​​ဖို့​​အတွက် ကြက်မများ​​က
မိမိတို့​​၏ တာဝန်ကို မငြိုမငြင် ​​ဆောင်ရွက်လိမ့်​​မည် ​​မြှော်လင့်​​သည်။ သို့​​မှသာ
ဓါတ်မီး​​စက်တည်​​ဆောက်ဖို့​​ ကိစ္စ ​​အောင်မြင်မည်ဟု ဗန္ဓုလက​​ပြောသည်။

လူသား​​များ​​နှင့်​​ ဘယ်​​တော့​​မှ မဆက်ဆံရ။ ကုန်​​ရောင်း​​ကုန်ဝယ် မလုပ်ရ။
​​ငွေစ မကိုင်ရ ဟု ဦး​​သာ​​ခေါင်ကို ​​တော်လှန်လိုက်ပြီး​​​နောက် ပထမဆုံး​​
ကျင်း​​ပ​​သော အစည်း​​အ​​ဝေး​​၌ ဆုံး​​ဖြတ်ချက်ချခဲ့​​ကြသည်ကို တ​​ရေး​​​ရေး​​
​​တွေး​​မိကြသဖြင့်​​ တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ ယခု စီး​​ပွါး​​​ရေး​​ ဝါဒအသစ်​​ပြောင်း​​လိုက်ပြီး​​
ကုန်သွယ်​​တော့​​မည် ဆို​​သော​​ကြောင့်​​ စိတ်မ​​ကောင်း​​ကြ။ အထက်ပါ
ဆုံး​​ဖြတ်ချက်မျိုး​​ချခဲ့​​သည်ကို တိရစ္ဆာန်အား​​လုံး​​ ​မ​​မေ့​​ကြ​​သေး​​။
အယုတ်သဖြင့်​​ဆို​​သော် သူတို့​​ဟာသူတို့​​ မ​​မေ့​​ကြ​​သေး​​ဟု ထင်ကြသည်။
ဗန္ဓုလက အစည်း​​အ​​ဝေး​​များ​​ ​​နောက်ထပ် မပြုလုပ်ရဟု အမိန့်​​ထုတ်စဉ်က ထ၍
ကန့်​​ကွက်ခဲ့​​ကြ​​သော ဝက်​​လေး​​​ကောင်က စီး​​ပွါး​​​ရေး​​ဝါဒအသစ်နှင့်​​ ပတ်သက်၍
မရဲတရဲ ထ၍ ကန့်​​ကွက်ကြသည်။ သို့​​ရာတွင် ​​ခွေး​​ကြီး​​​တွေက တဟီး​​ဟီး​​နှင့်​​
​​ကြောက်မက်ဖွယ် ဟိန်း​​လိုက်သဖြင့်​​ ချက်ချင်း​​ငြိမ်၍ သွား​​ကြသည်။ ထို့​​​နောက်
ထုံး​​စံအတိုင်း​​ သိုး​​များ​​က ''​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ ​​ကောင်း​​တယ် ​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​
မ​​ကောင်း​​ဘူး​​'' ဟု ကျယ်​​လောင်စွာ​​အော်ကြသဖြင့်​​ အစစ အဆင်​​ပြေသလို
ဖြစ်သွား​​သည်။

ထို့​​​နောက် ဗန္ဓုလက ​​ရှေ့​​လက်ကို​​မြှောက်၍ ငြိမ်သက်စွာနား​​​ထောင်ကြရန်
​​ပြောပြီး​​လျှင် စီစဉ်စရာရှိသမျှကိုသူကိုယ်တိုင် အား​​လုံး​​စီစဉ်ပြီး​​ဖြစ်​​ကြောင်း​​။
တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ လူသား​​တို့​​နှင့်​​ ဆက်ဆံဖို့​​ မလို​​ကြောင်း​​။ ဆက်ဆံရလျှင်လည်း​​
​​ကောင်း​​မည်မဟုတ်​​ကြောင်း​​။ ထိုကိစ္စကို သူကိုယ်တိုင်က တာဝန်ခံ၍
တိရစ္ဆာန်များ​​သည် လူသား​​များ​​နှင့်​​ မဆက်ဆံရဘဲနှင့်​​ ပြီး​​နိုင်​​အောင်
လုပ်ထား​​​ကြောင်း​​။ ရွာသစ်ကြီး​​က ဦး​​သာရာဆို​​သော တတိယတန်း​​အမိန့်​​​တော်ရ
​​ရှေ့​​​နေတ​​ယောက်က ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​နှင့်​​ လူသား​​တို့​​ ဆက်ဆံဖို့​​ ကိစ္စတွင်
စပ်ကြား​​မှ ဆက်ဆံ​​ရေး​​ပုဂ္ဂိုလ်အဖြစ်နှင့်​​ ရွက်​​ဆောင်​​ပေး​​လိမ့်​​မည်ဖြစ်​​ကြောင်း​​။
ဦး​​သာရာသည် တနင်း​​လာ​​နေ့​​မနက်တိုင်း​​ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​သို့​​လာ၍
ဗန္ဓုလထံမှ ညွှန်ကြား​​ချက်များ​​ကို ယူမည်ဖြစ်​​ကြောင်း​​နှင့်​​ ဗန္ဓုလက
​​ပြောပြပြီး​​လျှင် သူ့​​မိန့်​​ခွန်း​​ကို ''​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​ အမြဲတည်​​စေ​​သော''
ဆိုသည့်​​ ဆု​​တောင်း​​စကား​​နှင့်​​ အဆုံး​​သတ်လိုက်သည်။ ထို့​​​နောက် တိရစ္ဆာန်တို့​​က
''ဒိုတိရစ္ဆာန်သီချင်း​​'' ကိုဆို၍ နိဂုံး​​ချုပ်ကြသည်။

တိရစ္ဆာန်များ​​ အစုအ​​ဝေး​​ခွဲပြီး​​​နောက် သံ​​ကြောင်က တိရစ္ဆာန်များ​​အား​​
စိတ်မ​​ကောင်း​​မဖြစ်ကြရန် ​​ပြောသည်။ ''ကုန်​​ရောင်း​​ ကုန်ဝယ်မလုပ်ရဘူး​​
ဆိုတာရယ်။ ​​ငွေစ မကိုင်ရဘူး​​ဆိုတာရယ်။ ဘယ်တုန်း​​ကမျှ ဆုံး​​ဖြတ်ချက်
မချခဲ့​​ဘူး​​ပါဘူး​​။ ဆုံး​​ဖြတ်ချက်ချဖို့​​ ​​နေ​​နေသာသာ အကြံ​​ပေး​​စကား​​အဖြစ်နဲ့​​​တောင်
ဘယ်သူကမျှ တခါဘူး​​မျှ မ​​ပြောခဲ့​​ဘူး​​ပါဘူး​​။ ရဲ​​ဘော်တို့​​ အထင်မှား​​​နေကြလို့​​ပါ။
ငါ​​ပြောလျှင် ယုံပါ။ အခုလို ရဲ​​ဘော်တို့​​ စိတ်ထဲက ထင်​​နေကြတာက
ဟို​​ဘော်ဖြူ​​ကောင်က တီး​​တိုး​​ဝါဒဖြန့်​​စကား​​​ပြောသွား​​ရာက ဖြစ်​​ပေါ်လာပုံရတယ်''
ဟု ယုတ္တိယုတ္တာရှိ​​အောင် ​​ပြောပြသည်။ သံ​​ကြောင် ဘယ်လို ​​ပြော​​ပြော
တချို့​​တိရစ္ဆာန်များ​​က မယုံကြည်ကြ​​သေး​​။ သံ​​ကြောင်သည် တချို့​​တိရစ္ဆာန်များ​​က
မယုံသင်္ကာ ဖြစ်​​နေ​​သေး​​​ကြောင်း​​ကို ရိပ်မိသဖြင့်​​ ''ရဲ​​ဘော်တို့​​ အခုလို
ထင်​​နေကြတာဟာ ကိုယ့်​​အ​​တွေး​​က ကိုယ့်​​ကို ပြန်​​ချောက်​​နေတာ ဖြစ်ပါလိမ့်​​မယ်။
ငါ​​ပြောတာ ဟုတ်လား​​ မဟုတ်ဘူး​​လား​​ဆိုတာ ​​သေ​​သေချာချာ
စဉ်း​​စား​​ကြည့်​​ကြပါ။ ကုန်မသွယ်ရဘူး​​။ ​​ငွေစမကိုင်ရဘူး​​ဆိုတဲ့​​ ဆုံး​​ဖြတ်ချက်များ​​
ချဘူး​​ရင် မှတ်တမ်း​​ရှိရမယ် မဟုတ်လား​​။ ကိုင်း​​မှတ်တမ်း​​ရှိရင် ငါ့​​ကို
ပြကြစမ်း​​ပါ။ ပြနိုင်ရင် ငါအရှံုး​​​ပေး​​ပါမယ်'' ဟု နိဂုံး​​စကား​​​ပြောသည်။ စာနှင့်​​
​​ပေနှင့်​​ အက္ခရာတင်ထား​​​သော မှတ်တမ်း​​ဟူ၍ တစုံတရာ မရှိသည်မှာ မှန်သဖြင့်​​
တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ သံ​​ကြောင်​​ပြောသမျှနှင့်​​ပင် ​​ကျေနပ်ကြရသည်။

တနင်္လာ​​နေ့​​ မနက်တိုင်း​​ မနက်တိုင်း​​ ဦး​​သာရာသည်
​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​သို့​​ မှန်မှန်လာသည်။ ဦး​​သာရာမှာ ​​ရှေ့​​​နေအလုပ်နှင့်​​ များ​​စွာ
မထွန်း​​ကား​​​သော်လည်း​​ နှုတ်ခမ်း​​​မွေး​​က ​​ရေး​​​ရေး​​ မျက်စိက
​​ပေကလပ်​​ပေကလပ်နှင့်​​ အ​​တော် အကင်း​​ပါး​​ပုံရသည့်​​ လူတစ်​​ယောက်ဖြစ်သည်။
တိရစ္ဆာန်ကွင်း​​နှင့်​​ လူသား​​များ​​ ကုန်သွယ်​​ရေး​​တွင် ဝင်၍ ပွဲစား​​လုပ်ရလျှင်
အ​​တော် အကျိုး​​ရှိနိုင်မည့်​​ အ​​ကြောင်း​​ကိုလည်း​​ သ​​ဘော​​ပေါက်သည်။
တိရစ္ဆာန်များ​​သည် ဦး​​သာရာအား​​လူသား​​ဖြစ်သည့်​​ အတွက် ​​ကြောက်ကြသဖြင့်​​
သူလာသည် သွား​​သည်ကို ရင်တဖိုဖိုနှင့်​​ ​​ချောင်း​​​မြောင်း​​ ကြည့်​​ကြပြီး​​​နောက်
သူနှင့်​​ မ​​တွေ့​​​အောင် အထူး​​​ရှောင်ကြသည်။

တိရစ္ဆာန်များ​​နှင့်​​ လူသား​​များ​​ ဆက်ဆံခြင်း​​ကို တိရစ္ဆာန်တို့​​က
မနှစ်မြို့​​ကြ​​သော်လည်း​​ ​​ခြေနှစ်​​ချောင်း​​ဖြစ်​​သော ဦး​​သာရာမှာ
​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ဖြစ်​​သော ဗန္ဓုလထံ၌ အမိန့်​​များ​​ လာ၍ ခံယူ​​နေရသည်ကို
မြင်ရသဖြင့်​​ တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ စိတ်ကြီး​​ဝင်လာကာ သည်လို
ဆက်ဆံရပုံမျိုး​​ဆိုလျှင် ​​ကျေနပ်ထိုက်ပါသည်ဟုလည်း​​ ​​အောက်​​မေ့​​ကြသည်။
လူသား​​များ​​က တိရစ္ဆာန်တို့​​အ​​ပေါ်တွင် ဆက်ဆံပုံမှာ အ​​ခြေအ​​နေ​​ပြောင်း​​၍
လာ​​သော်လည်း​​ လူသား​​တို့​​က ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​အ​​ပေါ်၌ အမုန်း​​​လျှော့​​ပါး​​
သွား​​သည်မဟုတ်။ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​သည် ဘယ်လိုပင် သာယာဖွံ့​​ဖြိုး​​​နေသည်
ဖြစ်​​စေ လူသား​​တို့​​က အမုန်း​​မ​​လျှော့​​။ စင်စစ်အား​​ဖြင့်​​ သာယာ
ဖွံ့​​ဖြိုး​​ရှိခြင်း​​အတွက် ပို၍ပင် မုန်း​​လာကြ​​သေး​​သည်။ လူသား​​တိုင်း​​
လူသား​​တိုင်း​​စိတ်၌ မိမိတို့​​သည် ဘုရား​​တရား​​ကို ယုံကြည်ကြသကဲ့​​သို့​​
တ​​နေ့​​ကျလျှင် ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​သည် ဧကန်ပျက်ရမည်ဟု ယုံကြည်ကြသည်။
ဓါတ်မီး​​စက်လည်း​​ ဘယ်နည်း​​နှင့်​​မျှ ဖြစ်လိမ့်​​မည် မဟုတ်။ လူသား​​များ​​သည်
တ​​ယောက်နှင့်​​ တ​​ယောက် ​​ဈေး​​မှာ​​တွေ့​​​တွေ့​​ လမ်း​​မှာ​​တွေ့​​​တွေ့​​ ဓါတ်မီး​​စက်ဟာ
ဘယ်နည်း​​နှင့်​​မဆို ပျက်ရမှာဘဲဟု တွက်ကာချက်ကာ ​​ပြောကြသည်။
သို့​​ဖြစ်လင့်​​ကစား​​ တိရစ္ဆာန်တို့​​ လုပ်ပုံကိုင်ပုံ ​​စေ့​​စပ်​​သေချာခြင်း​​ကို
မြင်ကြရ​​သောအခါ တိရစ္ဆာန်များ​​ကို မ​​လေး​​စား​​ချင်ဘဲနှင့်​​ ​​လေး​​စား​​၍
လာကြရသည်။

ဤနည်း​​ဖြင့်​​ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​ကို ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​ဟု
မ​​ခေါ်ချင်ကြသဖြင့်​​ ဦး​​သာ​​ခေါင်ကွင်း​​ဟု ဆက်၍ ​​ခေါ်​​နေကြရာမှ
အမည်မှန်အတိုင်း​​ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​ဟု ​​ခေါ်စပြု၍ လာကြသည်။ ထိုအခိုက်
ဦး​​သာ​​ခေါင်မှာ သူ့​​ကွင်း​​ကို သူပြန်ရဖို့​​ ​​မျှော်လင့်​​ချက် မရှိ​​တော့​​သဖြင့်​​
တရပ်တ​​ကျေး​​သို့​​ ​​ပြောင်း​​​ရွှေ့​​ကာ​​နေသည်။ လူသား​​တို့​​ကလည်း​​
ဦး​​သာ​​ခေါင်ဖက်က ကူညီ ဝိုင်း​​ဝန်း​​ခြင်း​​ မရှိကြ​​တော့​​။ ​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​မှာ
ထိုအချိန်အထိ လူသား​​ဆို၍ ဦး​​သာရာတစ်ဦး​​တည်း​​နှင့်​​သာ ဆက်ဆံခြင်း​​ရှိသည်။
သို့​​ရာတွင် ဗန္ဓုလသည် ဦး​​​ပေါက်​​ကျော် ဦး​​​အောင်ပန်း​​တို့​​နှင့်​​လည်း​​
ဆက်ဆံဖို့​​လုပ်​​နေသည်ဟုလည်း​​ သတင်း​​​ပြေး​​လျက်ရှိသည်။ အကယ်၍
ဦး​​​ပေါက်​​ကျော် ဦး​​​အောင်ပန်း​​ တို့​​နှင့်​​ ဆက်ဆံခဲ့​​ပါလျှင် ဗန္ဓုလသည်
နှစ်​​ယောက်စလုံး​​နှင့်​​ တပြိုင်တည်း​​ ဆက်ဆံလိမ့်​​မည် မဟုတ်ဘဲ တ​​ယောက်ချင်း​​
တ​​ယောက်ချင်း​​ ခွဲ၍ ဆက်ဆံလိမ့်​​မည်ဟုလည်း​​ သိရသည်။

ထိုအခိုက်တွင် ဝက်များ​​သည် ရုတ်တရက် ဦး​​သာ​​ခေါင်၏ အိမ်​​ပေါ်သို့​​
​​ပြောင်း​​၍ ​​နေကြသည်။ ထိုအခါ တိရစ္ဆာန်များ​​က ''ဟ ဘယ့်​​နှယ့်​​လည်း​​
တိရစ္ဆာန်များ​​ဟာ လူလိုအိမ်နဲ့​​ မ​​နေရဘူး​​ဆိုပြီး​​​တော့​​ အခု​​တော့​​
တမျိုး​​ဖြစ်ကုန်ပါပလား​​'' ဟု ​​မေး​​​ငေါ့​​ကြသည်။ သို့​​ရာတွင် သံ​​ကြောင်က
အ​​ဖြေ​​ကောင်း​​သဖြင့်​​ သူ့​​အ​​ဖြေနှင့်​​ပင် တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ ​​ကျေနပ်ကြရသည်။
''သည်မှာ ရဲ​​ဘော်တို့​​ရဲ့​​ ရဲ​​ဘော်တို့​​က ဒို့​​ဝက်​​တွေဟာ အခုအိမ်နဲ့​​​နေတယ်လို့​​
ထင်​​နေကြတယ် မဟုတ်လား​​။ တာမဟုတ်ပါဘူး​​။ ဒို့​​ဝက်​​တွေဟာ
ဦး​​​နှောက်နဲ့​​ရင်း​​ပြီး​​ အလုပ်လုပ်ရတယ် ဆိုတာ ရဲ​​ဘော်တို့​​ သိတယ်မဟုတ်လား​​။
ဦး​​​နှောက်နဲ့​​ အလုပ်လုပ်ရတဲ့​​သူမှန်ရင် ​​နေဖို့​​ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်
​​နေရာရှိရမယ်။ ပြီး​​​တော့​​ ​​ခေါင်း​​​ဆောင်ကြီး​​ အဖို့​​ ဆိုရင်လည်း​​ သူ့​​ဂုဏ်နဲ့​​
လိုက်​​အောင် အိမ်နဲ့​​ဘဲ​​နေရမယ် မဟုတ်လား​​။ ဝက်ခြံနဲ့​​​နေလို ဘယ်​​တော်ပါ့​​မလဲ''
ဟု သံ​​ကြောင်က ​​ပြောသည်။ (​​ခေါင်း​​​ဆောင်ကြီး​​ဆိုသည်မှာ ဗန္ဓုလကို
​​ပြောခြင်း​​ဖြစ်၍ သံ​​ကြောင်သည် ဗန္ဓုလကို ရဲ​​ဘော်ဗန္ဓုလဟု မ​​ခေါ်​​တော့​​ပဲ
​​ခေါင်း​​​ဆောင်ကြီး​​ဟု သိဒ္ဓိတင်စပြုပြီ) ဝက်များ​​မှာ ဦး​​သာ​​ခေါင်အိမ်​​ပေါ်သို့​​
​​ရွှေ့​​​နေကြပြီး​​​နောက် ထမင်း​​စား​​ခန်း​​၌ အစာစား​​ကြရုံ ဧည့်​​ခန်း​​၌
စည်း​​စိမ်ခံကြရုံမက အိပ်ရာများ​​နှင့်​​ အိပ်၍ ​​နေကြသည်ကို သိ​​သောအခါ
အချို့​​တိရစ္ဆာန်များ​​က မ​​ကျေနပ်ကြ။

ဂျိုကား​​ကမူ ''ဗန္ဓုလသည် အမြဲမှန်သည်'' ဟူ​​သော​ အချက်နှင့်​​ပင်
​​ဖြေသည်။ သို့​​ရာတွင် ခွါဖြူက တိရစ္ဆာန်များ​​ အိပ်ရာနှင့်​​မအိပ်ရဟူ​​သော
ဆုံး​​ဖြတ်ချက်ချဘူး​​သည်ဟု မှတ်မိသလိုလိုရှိသဖြင့်​​ ကျီထရံ၌ ​​ရေး​​ထား​​​သော
တရား​​ခုနှစ်ပါး​​ကို တလုံး​​ချင်း​​ စာလုံး​​​ပေါင်း​​၍ ဖတ်ကြည့်​​သည်။ ခွါဖြူသည်
ဘယ်လိုပင် ကြိုစား​​၍ ဖတ်​​သော်လည်း​​ အဓိပ္ပာယ်မ​​ပေါက်သဖြင့်​​ ''ငါ့​​ကို
ဖတ်​​ပြောစမ်း​​ပါဟယ်'' ဟု မုတ်ဆိတ်ကို အကူအညီ​​တောင်း​​သည်။
မုတ်ဆိတ်လည်း​​ စာမသွား​​သဖြင့်​​ ခဲခဲယဉ်း​​ယဉ်း​​နှင့်​​ပင် ဖတ်ရသည်။ ''ခွါဖြူ​​ရေ
နား​​​ထောင်​​နော် ငါဖတ်ပြမယ်'' ဟု​​ပြောပြီး​​လျှင် မုတ်ဆိတ်က ဖတ်ပြသည်။
ထိုအခါ စာလုံး​​​လေး​​လုံး​​ တိုး​​​နေသည်ကို ​​တွေ့​​ရသည်။ ယခင်က
''ဘယ်တိရစ္ဆာန်မျှ အိပ်ရာနှင့်​​ မအိပ်ရ'' ဆို​​သော​​နေရာတွင် ''ဘယ်တိရစ္ဆာန်မျှ
အခင်း​​ပါ​​သော အိပ်ရာနှင့်​​ မအိပ်ရ'' ဟု​​ရေး​​ထား​​သည်။ ယခင်က
''အခင်း​​ပါ​​သော'' ဆို​​သော စကား​​ပါသည်ကို ခွါဖြူသတိမရ။ သို့​​ရာတွင်
ကျီထရံ၌ အစက ထိုကဲ့​​သို့​​ ​​ရေး​​မထား​​ဘဲနှင့်​​ ထိုစကား​​​ရောက်၍
​​နေမည်မဟုတ်နိုင်ဟု ​​ဖြေရသည်။ ထိုအခိုက်တွင် သံ​​ကြောင်သည် ​​နောက်က
​​ခွေး​​နှစ်​​ကောင် သုံး​​​ကောင်နှင့်​​ ခွါဖြူတို့​​အနီး​​ဖြတ်လာသည်။ သံ​​ကြောင်က
ခွါဖြူတို့​​ ​​ကျေနပ်​​လောက်​​အောင် ရှင်း​​ပြသည်။

''အခု တချို့​​​ပြော​​နေကြတယ် မဟုတ်လား​​ ရဲ​​ဘော်တို့​​ရဲ့​​၊​ ငါတို့​​
ဝက်​​တွေဟာ ဦး​​သာ​​ခေါင်အိမ်​​ပေါ်မှာ အိပ်ရာနဲ့​​အိပ်​​နေကြတယ်လို့​​။ အိပ်ရာနဲ့​​
မအိပ်ရ​​အောင် ငါတို့​​က ဘာမို့​​လို့​​လဲဆိုတာကိုလဲ ​​ပြောကြပါအုံး​​။ အိပ်ရာနဲ့​​
မအိပ်ရဘူး​​လို့​​လဲ ငါတို့​​ တခါမှ ဆုံး​​ဖြတ်ချက် မချခဲ့​​ကြဘူး​​ပါဘူး​​။
အိပ်ရာဆိုတာ ကိုယ်အိပ်တဲ့​​​နေရာဟာ အိပ်ရာချည်း​​​ပေါ့​​။ တကယ်တန်း​​​ပြောကြစို့​​
ဆို​​တော့​​ ဝက်ခြံထဲမှာ ​​ကောက်ရိုး​​ခင်း​​ထား​​တာလဲ အိပ်ရာ​​ပေါ့​​။ ဒို့​​အရင်တုန်း​​က
ဆုံး​​ဖြတ်ချက်ချထား​​တာက အခင်း​​ပါ​​သော အိပ်ရာနဲ့​​ မအိပ်ရဘူး​​ဆိုပြီး​​
အခင်း​​ကိုသာ ဆိုတာပါ။ အခင်း​​ဆိုတာ လူသား​​​တွေက ထွင်ထား​​တာ။ ဒီ​​တော့​​
ဒို့​​အခု အိပ်​​နေကြတဲ့​​ အိပ်ရာ​​တွေမှာ သွား​​ကြည့်​​ပါလား​​။ အခင်း​​တခုမှ
မရှိပါဘူး​​။ ဖယ်ထား​​ပြီး​​ပါပြီ။ ​​အေး​​​စောင်​​တော့​​ ခြံုမိပါတယ်။ အိပ်ရာ​​တွေက​​တော့​
အိပ်လို့​​ ဇိမ်ဘဲ။ သို့​​​သော်လဲ ဒီဇိမ်ဟာက ဒို့​​လို ဦး​​​နှောက်သမား​​​တွေနဲ့​​
ထိုက်တန်ရုံ​​လောက်ဇိမ်ပါ။ ဇိမ်ပိုဇိမ်လျှံ မဟုတ်ပါဘူး​​။
ဒို့​​​ကောင်း​​​ကောင်း​​အိပ်ရတာ ရဲ​​ဘော်တို့​​က ဝန်တိုကြမည် မထင်ပါဘူး​​။
ဒို့​​​ကောင်း​​​ကောင်း​​ မအိပ်ရလို့​​ အလုပ်မလုပ်နိုင်ကြဘူး​​ ဆိုရင် ဘာဖြစ်ကုန်မယ်
ဆိုတာ ရဲ​​ဘော်တို့​​ စဉ်း​​စား​​ကြပါ။ တကယ်လို့​​ ဦး​​သာ​​ခေါင် ပြန်လာယင်
ရဲ​​ဘော်တို့​​ ဝမ်း​​သာနိုင်ကြပါ့​​မလား​​'' ဟု သံ​​ကြောင်က မြွက်သည်။

ထိုအခါ တိရစ္ဆာန်တို့​​က သူတို့​​​တော့​​ ဦး​​သာ​​ခေါင် ပြန်လာမှာကို
ဘယ်နည်း​​နှင့်​​မျှ သ​​ဘောမကျနိုင်​​ကြောင်း​​။ ထို့​​​ကြောင့်​​ ဦး​​သာ​​ခေါင် အိမ်ထဲ၌
ဝက်များ​​ အိပ်ရာများ​​နှင့်​​ အိပ်ကြသည်ကို ​​ကျေနပ်ကြ​​ကြောင်း​​ဖြင့်​​ ​​ပြောကြသည်။
ထို့​​​နောက် ​​လေး​​ငါး​​ ​​ခြောက်ရက်အကြာတွင် ဝက်များ​​က ​​နောင်အဖို့​​တွင် သူတို့​​
ဝက်များ​​သည် အခြား​​တိရစ္ဆာန်များ​​ထက် တနာရီ​​နောက်ကျ၍
အိပ်ရာကထကြမည်ဟု ​​ကျေညာပြန်​​သောအခါ ကန့်​​ကွက်မည့်​​သူမရှိ။

ထို့​​​နောက် တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ အလုပ်ပင်ပန်း​​ကြ​​သော်လည်း​​ စိတ်ညစ်ခြင်း​​
မရှိကြ။ တနှစ်လုံး​​ အလုပ် အား​​ကြရသည် မရှိ။ စပါး​​များ​​​ရောင်း​​ပြီး​​​နောက်လည်း​​
အစာမ​​ပေါ။ သို့​​ရာတွင် ဓါတ်မီး​​စက် တည်ရခြင်း​​မှာ အလုပ်ပင်ပန်း​​ခြင်း​​
အစာမ​​ပေါခြင်း​​တို့​​ထက်မြတ်သည်။ ဓါတ်မီး​​စက်မှာ တဝက်​​လောက် ပြီး​​၍ ​​နေပြီ။
လယ်များ​​ ယာများ​​ သိမ်း​​ပြီး​​​နောက် မိုး​​​လေဝသ ကင်း​​စင်သဖြင့်​​
ဓါတ်မီး​​စက်အလုပ်ကို ​​နေ့​​မအား​​ညမအား​​ ဝိုင်း​​၍ လုပ်ကြသည်။ ဂျိုကား​​မှာ
သူ့​​​စေတနာအ​​လျောက် ညလသာသာ၌ တနာရီ နှစ်နာရီ စသည်ဖြင့်​​
အလုပ်ထွက်၍ လုပ်​​သေး​​သည်။ အလုပ်အား​​လပ်​​သော အချိန်များ​​၌
တိရစ္ဆာန်တို့​​သည် ဓါတ်မီး​​စက်ကို ဟိုဖက်ကကြည့်​​ သည်ဖက်ကကြည့်​​ လှည့်​​၍
ကြည့်​​ပြီး​​လျှင် ဘယ်ဖက်မှ ယိမ်း​​ယိုင်ခြင်း​​ မရှိ​​သော ​​ခေါင်း​​တိုင်ကြီး​​နှင့်​​
ခံ့​​ညား​​​သော အ​​ဆောက်အဦကြီး​​ကို ကြည့်​​၍ ထိုကဲ့​​သို့​​ ကြီး​​ကျယ်​​သော
အလုပ်ကြီး​​ကို သူတို့​​ဟာသူတို့​​ လုပ်နိုင်ခြင်း​​အတွက် အံ့​​၍မဆုံး​​နိုင် ရှိကြသည်။
မ​​ဟော်တ​​ကောင်မှာ သူများ​​နှင့်​​ မတူဘဲ ဓါတ်မီး​​စက်အတွက် ထူး​​၍ ဝမ်း​​သာခြင်း​​
အား​​ရခြင်း​​မရှိ။ ​​မေး​​လျှင်လည်း​​ လား​​များ​​ဟာ အသက်ရှည်သည်ဟုသာ
အဓိပ္ပာယ်မရှင်း​​​သောစကား​​ဖြင့်​​​ဖြေသည်။

မိုး​​ဦး​​ကျ​​သောအခါ ​​လေပြင်း​​စွာတိုက်သည်။ မိုး​​လည်း​​​ကောင်း​​သဖြင့်​​
အင်္ဂ​​တေများ​​ စပ်၍ မဖြစ်။ တညတွင် ​​လေကြီး​​မိုး​​ကြီး​​ကျပြီး​​လျှင်
အ​​ဆောက်အဦ​​တွေအကုန် သွက်သွက်ခါ​​အောင်တုန် သွား​​ပြီး​​လျှင် အမိုး​​များ​​လည်း​​
ပျက်ကုန်သည်။ ကြက်မ အား​​လုံး​​လည်း​​ အိမ်မက်ထဲ၌ ​​သေနတ်သံလို ဒိန်း​​ကနဲ
တပြိုင်နက်ကြား​​ပြီး​​ လန့်​​နိုး​​ကြသည်။ မနက်လင်း​​​သောအခါ အလံတိုင်ကျိုး​​ကျ၍
သဖန်း​​ပင်ကြီး​​တပင်လည်း​​ အမြစ်မှ ​​ထောင်၍ လဲ​​နေသည်ကို ​​တွေ့​​ရသည်။
ထို​​နောက် ဓါတ်မီး​​စက်လည်း​​ ပြိုကျပျက်စီး​​​နေသည်ကို ​​တွေ့​​ရသဖြင့်​​
တိရစ္ဆာန်အား​​လုံး​​ ရင်ထုမနာ ဖြစ်ကြသည်။

တိရစ္ဆာန်အား​​လုံး​​သည် ဓါတ်မီး​​စက်ရှိရာသို့​​ တပြိုင်တည်း​​
​​ပြေး​​ကြည့်​​ကြသည်။ ခါတိုင်း​​ ဘယ်အခါမျှ ​​ပြေး​​​လေ့​​လွှား​​​လေ့​​မရှိ​​သော ဗန္ဓုလမှာ
အား​​လုံး​​​သောတိရစ္ဆာန်များ​​၏ ​​ရှေ့​​ဆုံး​​မှ ​​ပြေး​​၍ သွား​​သည်။ သူတို့​​
ပင်ပင်ပန်း​​ပန်း​​ ​​ကျောက်တုံး​​ကြီး​​​တွေခွဲ ​​ကျောက်တုံး​​​ကြေ​​တွေကိုသယ်၍
အရက်ရက် အလလ ​​ချွေး​​နှင့်​​ နှီး​​ထား​​​သော ဓါတ်မီး​​စက်ကြီး​​မှာ ပြိုကျသွား​​ပြီ။
တိရစ္ဆာန်များ​​သည် ပထမတွင် ဘာမျှ မ​​ပြောနိုင်ကြဘဲ ကစဉ့်​​ကရဲ
လွင့်​​စင်​​နေ​​သော ​​ကျောက်တုံး​​ ​​ကျောက်ခဲများ​​ကိုသာ ​​တွေ၍ ကြည့်​​​နေကြသည်။
ဗန္ဓုလသည် စကား​​မ​​ပြောဘဲ ဟိုမှသည်မှ ​​လျှောက်၍ ကြည့်​​ပြီး​​လျှင် တခါတခါ
​​မြေကြီး​​​ပေါ်တွင် အနံ့​​ခံ၍ ကြည့်​​သည်။ ဗန္ဓုလ၏ အမြီး​​သည်
မာ​​တောင်လာပြီး​​လျှင် ဟိုဖက်သည်ဖက် သွက်လက်စွာ ခတ်သည်။ ဤကား​​
ဗန္ဓုလသည် ပြင်း​​စွာ အကြံထုတ်​​နေခြင်း​​၏ လက္ခဏာတည်း​​။ ထို့​​​နောက်
ဖြုန်း​​ကနဲ ငြိမ်သွား​​သည်။ သူ့​​စိတ်တွင် တခုခု ဆုံး​​ဖြတ်ပြီး​​ပုံရသည်။

ထို့​​​နောက် ဗန္ဓုလက ''ရဲ​​ဘော်တို့​​ ဒီအကြံဟာ ဘယ်သူ့​​အကြံလဲ
သိကြရဲ့​​လား​​။ ညက ဒို့​​မီး​​စက် လာဖျက်သွား​​တဲ့​​အ​​ကောင်ဟာ သူများ​​မဟုတ်ဘူး​​
​​ဘော်ဖြူ​​ပေါ့​​'' ဟု ​​ပြောပြီး​​​နောက် တဖန် သံကုန်ဟစ်၍ ''​​ဘော်ဖြူဖျက်တာ။
​​ဘော်ဖြူဖျက်တာ။ ဒီအ​​ကောင်ဟာ သူ့​​ကို ဒို့​​က အရှက်တကွဲ
နှင်ထုတ်လိုက်တဲ့​​အတွက် ဒို့​​တနှစ်​​လောက် ကြိုး​​ပမ်း​​ထား​​ရတဲ့​​ အလုပ်ကြီး​​ကို
မပျက် ပျက်​​အောင်ဆိုပြီး​​ သက်သက်ယုတ်မာတဲ့​​စိတ်နဲ့​​ လာဖျက်တာ။ ရဲ​​ဘော်တို့​​
ဒီအ​​ကောင်ကို ​​တွေ့​​ရာမှာသတ်ရမယ်။ ဒီအ​​ကောင်ကိုမှ ​​သေ​​အောင် မသတ်ရလျှင်
ငါ့​​နာမည်ကို တခါထဲ ​​ပြောင်း​​ပစ်လိုက်မယ်။ ဒီအ​​ကောင်ကို အ​​သေရ​​အောင်
ဖမ်း​​နိုင်လျှင် ဘယ်သူ့​​ကိုမဆို တိရစ္ဆာန်ဇာနည် ဒုတိယတန်း​​ ဘွဲ့​​နဲ့​​ စပါး​​တခွဲ
အရှင်မိ​​အောင်ဖမ်း​​နိုင်သူကို စပါး​​တတင်း​​ ဆုချမယ်''

​​ဘော်ဖြူလို တိရစ္ဆာန်များ​​က​​တောင် ဒီလိုယုတ်ယုတ်မာမာ
လုပ်တတ်ပါလား​​ဟု ​​အောက်​​မေ့​​ကာ တိရစ္ဆာန်များ​​မှာ စုတ်တသပ်သပ်
ဖြစ်၍​​နေကြသည်။ တိရစ္ဆာန်များ​​သည် ​​ဒေါသဖြစ်ပြီး​​လျှင် ​​ဘော်ဖြူကို ဘယ်လို
မိ​​အောင်ဖမ်း​​ရမလဲဟု ကိုယ်စီ ကိုယ်ငှ အကြံထုတ်ကြသည်။ ထို့​​​နောက်
ကုန်း​​​မြေမြက်စပ်တွင် ဝက်​​ခြေရာများ​​ကို ရုတ်တရက်သွား​​၍ ​​တွေ့​​သည်။ ဆက်၍
​​ခြေရာခံကြည့်​​ကြရာ အနား​​ရှိ စည်း​​ရိုး​​​ပေါက်ဝတွင် ​​ခြေရာဆုံး​​လျက်ရှိသည်။
ဗန္ဓုလက ​​ခြေရာများ​​ကို အနံခံကြည့်​​ပြီး​​လျှင် ''တာဟာ ​​ဘော်ဖြူရဲ့​​
​​ခြေရာအစစ်ဘဲ'' ဟု ​​ပြောသည်။ ဗန္ဓုလအထင်အား​​ဖြင့်​​ ​​ဘော်ဖြူသည်
ဦး​​​ပေါက်​​ကျော်ကွင်း​​ဘက်မှ လာသည်။ ​​ခြေရာကို အနံခံပြီး​​​နောက် ဗန္ဓုလက
''ရဲ​​ဘော်တို့​​ ဓါတ်မီး​​စက်ကို ငါတို့​​ အခုပင်ပြန်၍ တည်မည်။ ဆိုင်း​​​နေလို့​​
မဖြစ်ဘူး​​။ ဒီ​​နေ့​​မနက်ဘဲ စပြီး​​ တည်ကြမယ်။ ဒီတခါဆိုလျှင် ​​နွေ​​ရော မိုး​​​ရော
​​ဆောင်း​​​ရော မနား​​ဘဲနဲ့​​ တည်ကြမယ်။ ဒို့​​အလုပ်ကို လာဖျက်ရင်
ဘယ်လိုဒုက္ခနဲ့​​​တွေတတ်တယ်ဆိုတာ ​​ဘော်ဖြူကိုသိ​​အောင် ပြကြရမယ်။
ဒို့​​မူလအစီအစဉ်ကို ဘာမျှမ​​ပြောင်း​​ဘူး​​။ မူလသတ်မှတ်ထား​​တဲ့​​​နေ့​​ကိုဘဲ
မပြီး​​ပြီး​​​အောင် ပြန်တည်ကြမယ်။ ဓါတ်မီး​​စက် အရှည်တည်မြဲပါ​​စေ။
​​ခြေ​​လေး​​​ချောင်း​​ကွင်း​​ အရှည်တည်မြဲ​​စေ​​သော'' ဟု ဗန္ဓုလက နိဂုံး​​ချုပ်သည်။